حکایت عجیب مربیان در فوتبال ایران ، گران باش، اخراج نشو - جعبه مهر

به گزارش خبرنگاران ، سمیرا شیرمردی، این روزها مربیان لیگ برتری به خوبی می دانند اگر قراردادهای بالایی با تیم های مدنظرشان ببندند کمتر در خطر اخراج قرار می گیرند. به همین دلیل اکثر مربیان با هر ترفندی که گردیده، سعی می نمایند با باشگاه های مورد نظر قراردادهای بالا امضا نمایند. به این صورت در فصل های اخیر می بینیم با اینکه خیلی از مربیان کارنامه خوبی ندارند، اکثرا قراردادهای میلیاردی امضا کردند که همین مساله باعث شد با وجود نتایج نه چندان خوب، کمتر در معرض اخراج قرار بگیرند، در طرف مقابل هم مربیانی که قراردادهای پایین داشتند معمولا به راحتی اخراج می شدند. مساله عجیبی که شاید با یک ارزش بندی معتبر به راحتی حل گردد.

چند سال پیش بود که لیگ ایران به گونه ای شبیه لیگ های سابق کشورهای حوزه خلیج فارس گردیده بود و به راحتی مربیان را بعد از یک باخت اخراج می کردند. این مساله نقدها زیادی به دنبال داشت. چراکه تعدادی از مربیان تا می آمدند تیم را به هماهنگی لازم برسانند اخراج می شدند. به خاطر همین هم اکثر مربیان ریسک نمی کردند که به سراغ بازیکنان جوان بروند و همان بازیکنان بزرگسال و امتحان پس داده را به خدمت می گرفتند. به این صورت، یک سری بازیکن به راحتی از این تیم به تیم دیگری منتقل می شدند و حتی بارها می دیدیم این بازیکنان در یک فصل با چند تیم قرارداد داخلی می بستند تا ببینند در نهایت شرایط کدام تیم برای نهایی کردن قرارداد بیشتر است. این شرایط باعث شد اکثر تیم ها هزینه زیادی نمایند تا بازیکنان باتجربه را به خدمت بگیرند اما از جوان هایی که انگیزه زیادی برای درخشش داشتند می گذشتند. این روند هم چندان موثر نبود و باز هم مربیانی که در چند بازی موفق نبودند خیلی راحت کنار گذاشته می شدند.

این مساله در تیم های شهرستانی بیشتر به چشم می خورد. نکته جالب هم این است که تغییر کادرفنی در خیلی از مواقع کارساز نبود و به پیشرفت تیم و بهتر شدن نتایج آن هم یاری نمی کرد. با این شرایط، مربیان در تصمیمی جالب و البته فردی، به این نتیجه رسیدند اگر مبلغ قراردادهایشان را بالا ببرند، کمتر با مشکل اخراج روبرو می شوند. آنها می دانستند باشگاه ها برای اخراج باید هزینه زیادی بپردازد و به همین دلیل اکثر آنها دست به چنین کاری نمی زنند مگر اینکه دیگر چاره ای نباشد. بر این اساس، حالا اکثر مربیان را می بینیم که قراردادهای میلیاردی می بندند. خیلی کم پیش آمده که شاهد مربیانی باشیم که قرارداد آنها مثلا زیر 500 میلیون تومان باشد. نکته جالب این است که مربیانی که قراردادشان زیر 500 میلیون تومان است، بیشتر از دیگر مربیان در خطر اخراج قرار می گیرند. مثلا همین چند هفته قبل، مسئولان باشگاه فولاد خوزستان به راحتی و بدون اینکه دلیل خاصی بیاورند، سیروس پورموسوی را اخراج کردند. دلیل آن هم چیزی نبود جز قرارداد 470 میلیون تومانی این مربی. پورموسوی ظاهرا تا الان 20 درصد از قرارداد خود را گرفته که با این حساب، مبلغ زیادی از آن نمانده. بر این اساس مسئولان باشگاه فولاد خوزستان بدون اینکه استرس چندانی داشته باشند، او را به راحتی کنار گذاشتند چون می دانند پرداخت بقیه مبلغ قرارداد این سرمربی بومی زیاد نخواهد بود. شاید اگر پورموسوی که با اصرار باشگاه فولاد برای حضور در این تیم روبرو گردیده بود و البته پیشنهادهای خوب دیگری داشت، برای امضای قراردادش مبلغ بالاتری در نظر می گرفت، این فصل با مشکل اخراج روبرو نمی شد. پورموسوی این شانس را از دست داد.

مربیان اغلب با داشتن آشنا و دوست در هیات مدیره و باشگاه ها قراردادهای گران می بندند و بی توجه به کارنامه شان بالاترین و گزاف ترین قراردادها را امضا می نمایند. اکثر این مربیان به خاطر واسطه هایی که در باشگاه دارند، معمولا می توانند چنین قراردادهای بالایی امضا نمایند که در مقایسه با مربیان موفق، بی انصافی است و باعث می گردد انگیزه این مربیان کمتر گردد و یا اینکه قیمت مربیان کارنامه دار به راحتی بالا برود و باشگاه ها به خاطر این مساله نتوانند حتی در زمانی که ضروری است دست به تغییر بزنند. این مساله هم معضل جدیدی در فوتبال ایران است که باعث می گردد حالا مربیان با هر ترفندی که گردیده، قراردادهای گران قیمت امضا نمایند که حداقل از اخراج جان سالم به در ببرند. باشگاه ها هنگام انتخاب مربی اغلب فلسفه ای ندارند و نمی دانند با چه اهدافی کدام سبک مربی می خواهند. مربیان ایرانی هم اغلب بدون آنکه بازار کار خارجی داشته باشند، صاحب فرصت های شغلی با قراردادهای گزاف هستند و معلوم نیست قیمت گزاف آنها چگونه کنترل خواهد شد. باشگاه های کم درآمد در فوتبال ایران ابایی از قراردادهای گزاف ندارند و فقط زورشان به مربیان ارزان قیمت می رسد، برای نوشتن یک حکم چند خطی: اخراج.

کاریکاتور: احمد عربانی

11-1