سفر به فضا چه بر سر چشم می آورد؟ - جعبه مهر

به گزارش خبرگزاری خبرنگاران ، براساس گزارش دیجیاتو، همانطور که سفرهای فضایی رایج تر می شوند، مهم است که اثرات پرواز فضایی و گرانش بر بدن فضانوردان را در نظر بگیریم.

محققان دانشگاه A&M تگزاس به رهبری دکتر آنا دیاز آرتیلز درحال آنالیز بعضی از این تاثیرات، به ویژه روی چشم هستند.

ریز گرانش چه خطراتی را در بدن فضانوردان ایجاد می نماید؟

تغییرات گرانشی که فضانوردان در طول سفرهای فضایی تجربه می نمایند، می تواند باعث جابه جایی مایعات درون بدن گردد. درنتیجه تغییراتی در سیستم قلبی عروقی، از جمله عروق داخل و اطراف چشم ایجاد می گردد.

با تجاری سازی پروازهای فضایی و افزایش پرواز فردی، فضانوردان تنها کسانی نخواهند بود که این تغییرات را تجربه می نمایند.

افرادی که با شرکت های تجاری به فضا سفر می نمایند ممکن است به میزان فضانوردان تناسب اندام نداشته باشند یا سالم نباشند. درک نقش تغییر مایعات در سلامت قلب و عروق و چشم اهمیت بیشتری دارد.

دیاز آرتیلز، استادیار دپارتمان هوافضا گفت: وقتی شرایط ریزگرانش را تجربه می کنیم، تغییراتی را در سیستم قلبی عروقی مشاهده می کنیم. زیرا گرانش تمام این مایعات را مانند شرایطی که در زمین تجربه می کنیم پایین نمی کشد. هنگامی که ما در حالت ایستاده قرار داریم، بخش زیادی از مایعات ما در پاها ذخیره می گردد، اما در نیروی گرانش، مایعات به قسمت بالایی بدن توزیع می گردد.

جابه جایی مایعات ممکن است به پدیده ای به نام سندرم عصبی چشمی مرتبط با پرواز فضایی (SANS) مرتبط باشد، که می تواند باعث گردد فضانوردان تغییراتی در شکل چشم و سایر علائم چشمی مانند تغییر فشار پرفیوژن چشمی (OPP) داشته باشند.

درحال حاضر، محققان از دلیل دقیق SANS مطمئن نیستند، اما دیاز آرتیلس امیدوار است که مکانیسم زیربنایی آن را روشن کند.

چگونه با آن مقابله خواهیم کرد؟

این تیم تحقیقاتی اکنون درحال آنالیز اقداماتی برای یاری به مقابله با SANS هستند. در مطالعه اخیر، آنها پتانسیل فشار منفی پایین بدن (LBNP) را برای مبارزه با SANS آنالیز کردند. این اقدام ممکن است توانایی مقابله با اثرات ریزگرانش را داشته باشد زیرا سیالات را به قسمت پایین بدن بازمی گرداند.

نقش فشار پرفیوژن چشمی در توسعه SANS نامشخص است. اما فرضیه ای مبنی بر افزایش SANS به وسیله این بیماری وجود دارد.

نتایج مطالعه ای که اخیراً منتشر شده است نشان داد که فشار منفی پایین بدن، اگرچه در القای جابه جایی مایع به سمت پایین تنه مؤثر است، اما روش مؤثری برای کاهش فشار پرفیوژن چشمی نیست.

اگر فشار پرفیوژن چشمی بالا، به طور قطعی با SANS مرتبط باشد، استفاده از LBNP از نظر تئوری نمی تواند یک اقدام موثر برای این سندرم باشد. اما آنها تأکید می نمایند که اقدام بعدی باید کوشش بر درک بهتر رابطه بین OPP و SANS و تأثیر LBNP بر این واکنش های چشمی باشد.

این تحقیق تنها یک آزمایش از یک مطالعه سه قسمتی برای درک بهتر اثرات جابه جایی مایعات در بدن و ارتباط آن با SANS است. آزمایش های قبلی در این مطالعه شامل استفاده از جدول شیب دار برای درک اثرات قلبی عروقی بود.

مطالعه منتشر شده، و بعلاوه تحقیقات آینده، بر اقدامات متقابل برای تغییر سیال متمرکز است. در این حالت فشار منفی بدن باید کاهش یابد. در مطالعات آینده، محققان اثرات استفاده از سانتریفیوژ برای مبارزه با جابجایی سیال و اثرات آن را آنالیز خواهند کرد.

هدف دیاز آرتیلس و تیم او جمع آوری پاسخ های قلبی عروقی با استفاده از هر اقدام متقابل و مقایسه این اثرات روی فشار پرفیوژن چشم و سایر عملکردهای قلبی عروقی است.

این مطالعات بر روی زمین انجام می گردد، بنابراین تغییرات گرانشی که در فضا رخ می دهد ممکن است نتایج متفاوتی ایجاد کند. آنها امیدوارند که مطالعات آینده را در شرایط واقعی ریزگرانش، مانند پروازهای سهموی، انجام دهند.

227227