ژاپن؛ ثبت لحظه ای آرامش بخش در حین طوفان - جعبه مهر

تایفون لان، طوفان سیکلونی گرمسیری که سومین فاجعه طبیعی شدید در سال 2017 بود، در ماه اکتبر ژاپن را با سرعتی باورنکردنی درنوردید. بیش از 17 نفر در اثر این طوفان جان خود را از دست دادند و 380 هزار نفر مجبور به تخلیه خانه های خود شدند. حدودا 1 میلیارد دلار به ژاپن در اثر این طوفان و سیل های ناشی از آن، خسارت وارد شد.

عکاس تیم نشنال جئوگرافی، پیروز شده است این عکس فوق العاده را علی رغم وجود ابرهای تایفون لان (Typhoon Lan) در آسمان، ثبت کند.

نویسنده و عکاس این مقاله، کریستا روسو است. وی، در سفرهای خود در سراسر جهان علاوه بر عکاسی، تدریس هم می کند.

آبشارهای دانگیو نوتاکی (Dangyou-no-taki) در دوگو، بزرگ ترین جزیره مجموعه جزایر اکی (Oki)، در منطقه شیمان در ژاپن واقع شده اند.

در ماه اکتبر در طی ماموریتی برای مجله نشنال جئوگرافی به ژاپن رفتم تا به اکتشاف منطقه ها هیروشیما و شیمان بپردازم. شانس من سبب شد درست در زمان تایفون لان، بزرگ ترین طوفان ژاپن در تاریخ، به این کشور زیبا برسم.

پس از نگاه کردن به پیش بینی ها، شک داشتم که پرواز من از توکیو به اولین مقصد من، یعنی جزایر اکی، انجام شود. اما در هر صورت به فرودگاه رفتم و با جمعیت زبادی از افراد روبه رو شدم که همه در تلاش بودند قبل از بدتر شدن هوا، به مقصدهای خود برسند. سپس، علی رغم وجود بادهای شدید و بارش باران، یک هواپیمای کوچک پروانه ای به سمت جزایر اکی از زمین بلند شد و با تکان های بسیار در جریان متلاطم هوا، مرا به مقصد رساند.

پشت میز ناهار در حال خوردن سوپ میسو، به فکری عمیق در مورد شرایط آب و هوایی فرو رفته بودم. باد و باران، تنها در طول روز افزایش می یافت و همانطور که تایفون به کشور نزدیک می شد، من در ماموریتی بودم که هیچ وقتی برای تلف کردن در آن نداشتم. من باید به اکتشاف جزیره دوگو می رفتم.

عکاسان، باید از چگونگی عکاسی در تمامی انواع آب و هوا و شرایط نوری، اطلاع داشته باشند، اما، حقیقتا باید بگویم با دیدن آسمان خاکستری تیره، بسیار ناامید شدم. همانطور که در دلم آرزو می کردم، آفتاب زودتر از زیر ابرها در بیاید، اما این را نیز می دانستم که بیشتر عکس های منحصربه فرد در آب و هوایی نامساعد گرفته شده اند.

پس از خوردن ناهار، کت بارانی خود را برداشتم و دوربینم را با محافظ ضدآب پوشاندم. در ذهنم هم از نروژی ها که من را به این باور رساندند که هیچ هوایی بد نیست، تنها ممکن است پوشش شما نامناسب باشد، تشکر کردم.

با توجه به نقشه راهنمایی که همراهم بود، به بخش غربی ساحل دوگو، بزرگ ترین جزیره جزایر اکی (ژئوپارک جهانی یونسکو) رفتم. عکس هایی از این جزیره در آب و هوای بهتر، قبل از سفر دیده بودم؛ مناظری روستایی از اسب ها و گله های گاو در حال چرا در زمین های زمردی و صخره هایی که به آب های فیروزه ای رنگ منتهی می شوند. اما چیزی که من شخصا دیدم، جزیره ای تیره و غرق شده در مهی غلیظ و گرفته بود.

ما از معبد تاماواکاسو نومیکوتو (Tamawakasu-no-mikoto) و یائو سوگی (Yao-sugi)، درخت سرو ژاپنی که می گویند دو هزار سال عمر دارد، دیدن کردیم و اگرچه همه جا تاریک و تیره بود، اما من از همه چیز عکس می گرفتم.

در کرانه ساحل خمیده که معمولا، منظرههایی بی نظیر از تمامی جهاتش قابل مشاهده است، من با ابرهای سیاه و دید بسیار محدود روبه رو شدم. با وجود قطره های باران که به صورتم اصابت می کرد، باز هم عکس می گرفتم و باور داشتم حتی با وجود این شرایط، باید عکسی منحصربه فرد بگیرم.

من حتی از جریان آب باران که در حال ریزش از سقف های آشیانه های سنتی قایق ها در یک دهکده ماهیگیری بی نظیر و خالی از سکنه بود نیز عکاسی کردم. سپس به دیدن آبشارهای دانگیو نوتاکی رفتیم.

برای رسیدن به آبشار، باید از طاق های چوبی معابد شینتو و جنگل پوشیده شده از درختان سرو عبور کرد. در آن لحظه درختان، نور روحانی و هوای مه آلود من را از خود بی خود کرده بود. باران حس و حالی عجیب به آنجا داده بود و آن لحظه در جزیره اکی، وقفه ای جادویی بود.

از معبد بالا رفتم تا به نقطه ای مناسب برسم. در آن روز بارانی طوفانی، تنها کسری از نور لازم برای عکاسی وجود داشت. سه پایه خودم را به هدف عکاسی طولانی مدت، تنظیم کردم و مشغول به کار شدم. در نهایت، این لحظه بی نظیر را برای گرفتن یک عکس منحصربه فرد در آن شرایط نمناک و پرباد، درحالی که همکارم زیر چتر زرد رنگ خود در حال لذت بردن از منظره بود، ثبت کردم.