آیا BMI یک شاخص قابل اعتماد برای ارزیابی شرایط بدن است؟ - جعبه مهر

به گزارش خبرنگاران، در حقیقت بسیاری ادعا می نمایند که BMI منسوخ شده و نادرست است و نباید از آن در تنظیمات پزشکی و تناسب اندام استفاده کرد. این مقاله اطلاعات دقیقی از این شاخص، تاریخچه آن و گزینه های روی میز برای ارزیابی سلامتی بدن را برای شما فراهم آورده است.

BMI چیست؟

BMI مخفف شاخص جرمی بدن است. در سال 1832 یک ریاضیدان بلژیکی به نام لمبرت آدولف آن را معرفی کرد. وی مقیاس BMI را برای تخمین سریع میزان اضافه وزن و چاقی در یک جمعیت مشخص ایجاد کرد تا ارزیابی دقیق تری به دولت ها برای تخصیص منابع بهداشتی و اقتصادی ارائه بدهد.

جالب توجه است که این دانشمند گفت: BMI در مطالعه یک فرد مفید نیست؛ بلکه به منظور تهیه یک تصویر کلی از سلامت کلی جمعیت کاربرد دارد. با این وجود امروز می بینیم که این شاخص به طور گسترده ای برای اندازه گیری سلامت فرد حتی توسط بسیاری از پزشکان استفاده می گردد. مقیاس BMI بر اساس یک فرمول ریاضی مشخص می گردد که آیا یک فرد با تقسیم وزن خود برحسب کیلوگرم بر قد خود به توان 2 در چه محدوده ای قرار می گیرد.

BMI = وزن (کیلوگرم) / قد x قد (متر)

شاخص BMI طبقه بندی

کم تر از 18.5 کمبود وزن

18.5 - 24.9 وزن طبیعی

25 - 29.9 اضافه وزن

30 - 34.9 چاقی کلاس یک (نسبتاًچاق)

35 - 39.9 چاقی کلاس دو (چاقی شدید)

بیشتر از 40 چاقی کلاس سه (بسیارچاق)

براساس این محاسبه اگر در گروه وزنی طبیعی قرار نگیرید، پزشک ممکن است تغییر در سلامتی و سبک زندگی را پیشنهاد بدهد. بعضی از کشورها برای نشان دادن بهتر سلامت جمعیت خود این مقیاس BMI را پذیرفته اند. به عنوان مثال نشان داده شده است که مردان و زنان آسیایی با BMI پایین تر در معرض خطر بیش تری از بیماری قلبی هستند. اگرچه این می تواند یک تصویر فوری از سلامت فرد براساس وزن فرد به پزشک ارائه دهد، سایر فاکتورها مانند سن، جنس، نژاد، ژنتیک، توده چربی، توده عضلانی و تراکم استخوان را در نظر نمی گیرد.

آیا BMI شاخص خوبی برای سلامتی است؟

علیرغم نگرانی از اینکه BMI به طور صحیح سالم بودن فرد را تشخیص نمی دهد، بیش تر مطالعات نشان می دهد که خطر ابتلا به بیماری مزمن و مرگ زودرس در یک BMI کم تر از 18.5 (کمبود وزن) یا بالاتر از 30.0 (چاق) افزایش می یابد. به عنوان مثال یک مطالعه گذشته نگر در سال 2017 نشان داد، افرادی که BMI 30.0 یا بیش تر داشتند (چاق) 1.5-2.7 برابر خطر مرگ بعد از یک پیگیری سی ساله داشته اند. مطالعه دیگری نشان داد که در گروه BMI (چاق) 20 ٪ خطر مرگ و میر و بیماری های قلبی در مقایسه با گروه BMI طبیعی افزایش یافته است.

محققان همچنین دریافتند کسانی که در گروه های کموزن یا چاق شدید و بسیار چاق بودند، به ترتیب به طور متوسط 6.7 سال و 3.7 سال زودتر در مقایسه با افراد درگروه طبیعی BMI فوت کردند. مطالعات دیگر نشان داده اند که BMI بالاتراز 30.0 به طور قابل توجهی خطر ابتلا به بیماری های مزمن را مانند دیابت نوع 2، بیماری های قلبی، مسائل تنفسی، بیماری های کلیوی، بیماری کبد چرب غیر الکلی و مسائل حرکتی افزایش می دهد.

BMI توزیع چربی بدن را اندازه گیری نمی کند

به گزارش خبرنگاران، موقعیت خاص چربی در بدن یکی دیگر از فاکتور های مهم در هنگام آنالیز سلامت کلی است و معیاری است که BMI قادر به سنجش آن نیست. چربی فوقانی بدن در قسمت میانی و چربی احشایی بیش تر از چربی پایین بدن در اطراف ران و ناحیه باسن به رابطه با عوارض سلامتی مانند بیماری های قلبی عروقی مرتبط است. بسیاری از متخصصان بهداشت می توانند از BMI به عنوان تصویر کلی از خطر چاقی یا کمبود وزن برای یک فرد استفاده نمایند؛ اما این فاکتور نباید تنها ابزار تشخیصی مورد استفاده باشد.

گزینه های دیگری نیز وجود دارد!

با وجود بسیاری از نقص های BMI هنوز هم به عنوان یک ابزار ارزیابی اولیه استفاده می گردد؛ زیرا در همه زمینه های مراقبت های بهداشتی مناسب مقرون به صرفه و در دسترس است. با این حال گزینه های دیگری برای BMI وجود دارد که ممکن است شاخص های بهتری برای سلامت فرد باشد، هرچند همه آن ها دارای مزایا و معایب خاص خود هستند.

اندازه دور کمر

دور کمر عظیم تر از 35 اینچ (85 سانتی متر) در خانم ها یا 40 اینچ (101.6 سانتی متر) در مردان نشان دهنده چربی اضافی بدن در ناحیه شکم است که با خطر بالاتر بیماری های مزمن همراه است. اندازه گیری آن آسان است و فقط برای سنجیدن به یک متر احتیاج دارد؛ اما انواع مختلف بدن و ساختار عضلات را در نظر نمی گیرد.

کلسترول خون بالا

سطح کلسترول بالاتر از 239 میلی گرم در دسی لیتر در مردان و زنان می تواند خطر بیش تری برای شرایط سلامتی داشته باشد.

افزایش تری گلیسیرید

نوعی چربی در خون شما وجود دارد که در صورتی که کالری دریافتی شما بیش تر از میزان سوزاندن آن باشد، می تواند افزایش یابد. سطح بالای تری گلیسیرید بیش از 200 میلی گرم در دسی لیتر در نظر گرفته می گردد.

قند خون بالا

سطح قند خون در عظیم سالان اگر به طور مداوم بالاتر از 125 میلی گرم در دسی لیترباشد، به عنوان هایپرگلیسمی نیز شناخته می گردد.

تست های آزمایشگاهی اندازه گیری های مختلف خون مانند: ضربان قلب، کلسترول، سطح گلوکز خون، التهاب و علائم حیاتی است که می تواند خطر بیماری مزمن را نشان بدهد.

این فاکتور ها آنالیز دقیق تری از سلامت متابولیسم فرد را ارائه می دهند و فقط به چربی بدن برای اندازه گیری سلامت اتکا نمی نمایند.

کلام آخر

شاخص توده بدن (BMI) ابزاری بسیار بحث برانگیز برای ارزیابی سلامت است که برای تخمین چربی بدن فرد و خطر اضافه وزن به درستی طراحی نشده است. این شاخص شاید بتواند در مقیاس جمعیت یک کشور کارآمد باشد؛ اما برای ارزیابی سلامت یک فرد به تنهایی مناسب نیست. گفته شده است که BMI نمی تواند جنبه های دیگر سلامتی مانند سن، جنس، توده چربی، توده عضلانی، نژاد، ژنتیک و سابقه پزشکی را در نظر بگیرد. به علاوه نشان داده شده است که استفاده از آن به عنوان تنها پیش بینی نماینده سلامت می تواند وسواس در وزن و نابرابری های سلامتی را افزایش بدهد. اگرچه BMI می تواند به عنوان یک نقطه آغاز مفید باشد، نباید تنها ابزار اندازه گیری سلامت شما باشد.