الماسیه، گذرگاهی برای شاه و شاهزادگان ، اینجا دالان بهشت بود - جعبه مهر

خبرنگاران- سمیرا باباجانپور: زمانی که دروازه ارگ تهران بازسازی شد مسیری که دروازه به سوی آن گشوده می شد سردر الماسیه نام گرفت. سردرالماسیه در حقیقت همین خیابان باب همایون است. خیابانی زیبا و قدیمی که خاطرات زیادی از تهران قدیم در خود جای داده است.

قصه های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید

سردرِ الماسیه آیینه کاری بود. درهای آن را از چدن ساخته بودند و کاشی ها نمای آن با دقت نصب شده بود؛ اما گذرگاهی که به آن منتهی می شد کوچه ای باریک و کثیف بود. ناصرالدین شاه که می خواست پایتختش رنگ ورویی نو بگیرد، دستور داد که کوچه سردرِ الماسیه را عریض نمایند، از آنجایی که این گذر در نزدیکی کاخ گلستان بود باید زیبا و درخور شاهنشاه ساخته می شد. ناصرالدین شاه پس از انجام کارهایی که برای بازسازی خیابان خواسته بود، نام خیابان را به باب همایون، تغییر داد.

الماسیه، مسیر بهشت

ناصرالدین شاه از سردر الماسیه گذرگاه زیبایی ساخت. درِ شمال اندرونی کاخ گلستان به سوی الماسیه باز می شد. نام باب همایون کم وبیش تقلیدی از نام گذاری عثمانی ها بود. آن ها به دربار و کاخ شاهی، بابِ عالی می گفتند. از این رو، شاه قاجار نیز خیابان نوسازی شده تهران را که در کنار کاخ گلستان جای داشت، باب همایون نامید. البته در طول تاریخ سردر الماسیه را در اندرون، خیابان نقاره خانه، خیابان ارگ و خیابان دالان بهشت نیز نامیده اند.

خیابانی که همیشه پاکیزه و زیبا بود

تغییرات خیابان در زمان خود شگرف بود. از آن کوچه باریک، خیابانی پهن و سنگفرش شده ساختند که در دو طرف آن درختان سر به آسمان نهاده بودند و نرده های فلزی در دو سمت خیابان دیده می شد. جوی آبی نیز از کنار درختان می گذشت و چراغ های روغن سوز آنجا را روشن می کرد. در حقیقت این گذرگاه نخستین خیابان تهران بود که در دو طرف آن درخت کاشتند.

گذرگاه سردر الماسیه جایی برای گذر شاه و شاهزادگان بود. درباریان برای رفت وآمد به کاخ گلستان باید از این خیابان می گذشتند. ازاین رو، همیشه در پاکیزگی و نگهداری خیابان باب همایون می کوشیدند.

باب همایون و سر در آن، جایی برای جشن ها هم بود. در شب های جشن و شادمانی، به دستور ناصرالدین شاه سراسر خیابان و کاخ را چراغانی می کردند. در این زمان، شاه در بالاخانه سردر الماسیه می نشست و تماشاگر آتش بازی ها و چراغانی ها می شد.