با انداختن یک سکه در این فواره، به رم می آیید - جعبه مهر

در طول سالها برای چندین بار آبنمای تروی مورد مرمت و بازسازی نهاده شد و طرح های بسیاری برای آن ارائه شد که بعضی از آنها را می توان در موزه آلبرتینا شهر وین ببینید. از اواخر قرن 16 میلادی اروپا با شروع دوران باروک در هنر روبرو شد، سبک پر زرق و برقی که ویژگی آن آزادی در طراحی، اشکال متعدد و پیچیده است. با رونق معماری باروک در ایتالیا نیز مجسمه سازان سعی کردند در آثار خود حرکت را به نمایش بگذارند، این سعی را در پیکرهای فواره تروی می توانید ببینید.

در اوج سبک باروک در اروپا بناها، کلیساها، فواره ها با این سبک ساخته می شدند و همین تمایل به سبک باروک بود که باعث شده پاپ کلمنت دوازدهم بین دو هنرمند به نام نیکولا سالوی و آلساندرو گالیله مسابقه ای بگذارد تا برنده آنها آبنمای تروی را نهایی کند، با اینکه در این مسابقه گالیله برنده بود اما سالوی برای این کار انتخاب شد. سال 1732 بود که کار طراحی و ساخت فواره با 26 متر ارتفاع و 49 متر عرض شروع شد و سی سال طول کشید تا به انتها برسد، در این مدت سالوی از جهان رفت، اما مرگ او مانعی برای ادامه کار نشد، در نهایت کار ساخت فواره به دست بانینی تمام شد.

18 سال پیش ایتالیایی ها در این آب نما پمپ های گردش آب را قرار دادند، در همین زمان با مرمت و بازسازی، این فواره رنگ و رویی تازه گرفت. گردشگران داخلی و خارجی بسیاری به تماشای این فواره به سوی آن می آیند تا دقایقی روی سکوهای اطراف آن بنشینند. در سال 2015 این آبنما برای بار دیگر بعد از مرمت از تعطیلی در آمد، برای مردم رم و ایتالیا این فواره به قدری با ارزش است که مراسم تکمیل شدن آن مانند یک بزرگداشت از تلویزیون رم پخش شد.

این فواره با ارزش قصه جالب دیگری نیز دارد، بر اساس افسانه های رم کسی که به تماشای این آبنما می آید باید پشت به فواره بایستد و سکه ای داخل آب آن بیاندازد تا دوباره به اینجا برمی گردد. با این افسانه روزانه بالغ بر سه هزار یورو از اینجا جمع می گردد و در راه یک مغازه برای افراد فقیر رم خرج می گردد.

با رسیدن شب در رم، سیستم نورپردازی فواره با صد چراغ ال ای دی نیز فعال می گردد، پیکر مجسمه ها و عظمت فواره با آن نورپردازی زیبا در شب بسیار دیدنی است.

بانیما: قدرت گرفته از سیستم مدیریت محتوای بانیما