خبرنگاران مرگ کرونا و زنده ماندن زندگی

به گزارش جعبه مهر، تهران- خبرنگاران- یک منتقد فرهنگی معتقد است برای اینکه زندگی از این که هست دشوارتر نشود؛ برای اینکه ویروس کرونا جان های بیشتری را از ما نستاند؛ برای زنده ماندن روح زندگی، در خانه بمانیم.

خبرنگاران مرگ کرونا و زنده ماندن زندگی

روزهای کرونا و قرنطینه خانگی، برای آدم ها و مشاغل مختلف، روزها و تجربه های متنوعی را ورق می زند. از افراد پیشگامی که به عنوان کادر پزشکی در تمام این روزها و شب ها مشغول کار هستند تا آدم هایی که خیلی زود کارشان متوقف شد و در خانه ماندن را شروع کردند. آدم هایی که البته بسته به دنیا فکری شان در این روزها تلاش نموده اند که برای دیگران درمان باشند تا آنان که با مراقبت از خود و ترغیب دیگران به این مهم، کوشیده اند سهمی در بهبود حال روحی دیگران داشته باشند و حتی آدم هایی که با در خانه ماندن و درگیر نکردن سیستم، وظیفه اجتماعی و رسالت شهروندی خود را به جا آورده اند.

در خانه ماندن البته لزوما سخت نیست و به شرط آن که مباحث مرتبط با معاش حل شده باشد، نیاز به ذهنی دغدغه مند دارد تا تهدید را به فرصت بدل ساخته و در یک صورت متعالی، شخصیت افراد را دست کم یک پله ارتقا دهد.

آنچه در ادامه می آید گفت وگوی خبرنگار فرهنگی خبرنگاران با محرم براتی؛ منتقد سینمایی و فعال فرهنگی در راستای پویش سهم من در مبارزه با کرونا است.

براتی در ابتدا و در اشاره به بی مرز و اقلیم بودن شیوع ویروس کرونا، بیان داشت: این روزها که حال دنیا از ویروس کرونا مکدر است، تنها مطالبه ای که از چپ سیاسی تا راست افراطی؛ از تروریست های تکفیری تا طرفداران آزادی به آن اعتقاد دارند و همه کشورهای عالم از شرق تا غرب؛ از دوست تا دشمن؛ از متخاصم تا متحد بدون چون و چرا روی آن توافق دارند، راه حل اصلی مبارزه با ویروس کرونا است. همانی که هرکسی بلندگویی به دستش بیفتد یا نایی برای ندا دادن داشته باشد، از تهِ دل فریاد می زند. برای اینکه زندگی از این که هست سختتر نشود؛ برای اینکه ویروس کرونا جان های بیشتری را از ما نستاند؛ برای زنده ماندن روح زندگی در خانه بمانیم.

وی افزود: جمله درخانه بمانیم بیشتر از هر جمله دیگری به زبان های مختلف و از زبان افراد متفاوت تکرار می شود؛ خیلی بیشتر از جمله دنیا شمول دوستت دارم. پرتکرارترین جمله مشترک از تریبون همه رسانه های دنیا؛ شاید تنها وقتی است که دو طرف یک جنگ داخلی هم، نسخه ای واحد برای مردم سرزمین مورد مناقشه می پیچند؛ درخانه بمانیم تبدیل به کلید واژه اصلی دنیای امروز شده است. کمتر آدم عاقلی هم پیدا می شود که با آن موافق نباشد حتی اگر با بهانه ای نادیده اش بگیرد ولی باور اصلی اش این است که برای شکستِ این ویروس دنیاگیر باید در خانه ماند.

پیش از تهدید همه گیری کرونا چهره زندگی به اندازه کافی برای بسکمک از مردم دنیا مخدوش و چنگ خورده بود حالا که این بلا هم دامنگیر آدم و عالم شد با حبس خودخواسته چگونه سر کنند؟ در خانه ماندن برای روزهای طولانی و فاصله گیری اجتماعی از دیگران و پرهیز از هرگونه معاشرت برای همه سخت و حوصله سربر است؛ مخصوصاً آنها که جز تلاش برای زنده ماندن، سرگرمی دیگری بلد نیستند، چگونه این روزها را طی کنند؟.

در خانه می مانیم که زندگی بماند

این منتقد سینمایی ادامه می دهد: دیشب برای بار دوم فیلم انگل ساخته بونگ جو هوو کارگردان کره ای که چند روز قبل از شیوع کرونا جایزه اسکار را از چنگ اسکورسیزی و تارانتینو قاپید را تماشا می کردم. یک جایی از فیلم قبل از اینکه تراژدی انتهای شکل بگیرد؛ کی تانک (پدر) در پاسخ به کیم وو (پسر) وقتی در مخمصه گیر افتاده اند، درباره نقشه برای عبور از شرایط می پرسد؛ می گوید هیچ نقشه ای ندارد چون گاهی برنامه ریزی نکردن و نقشه نداشتن خیلی بهتر از حرکت طبق برنامه است. چون وقتی برنامه ای نباشد طبعاً عقب افتادن از برنامه یا اشتباه هم معنی ندارد. حتی اگر یکی دوگام پس یا پیش شود یا متوجه نمی شوی یا اگر شدی اتفاق عجیبی نیفتاده است! نصیحتی که عجیب به کار این روزهای خانه نشینی می آید.

وی افزود: به چند دلیل می خواهم این ایده را برای گذران اوقات و تاب آوری خانه نشینی از آقای جو هوو قرض بگیریم و با حفظ اصول از همین برنامه نانوشته استفاده کنم. اول اینکه دقیقاً معین نیست این خانه نشینیِ از سرِ اجبار چند روز یا چند ماه طول می کشد! پس برنامه ریزی مجدد یا شروع و انتها ندارد. دیگر اینکه نمی دانم طبق برنامه و سیستمی حرکت کردن چقدر می تواند دوام داشته باشد و تاب آوری ام چه میزان است یا چه روزی کلاً قید برنامه و هدف و نقشه را می زنم تا ادامهٔ ماندن در خانه را سختتر از آنچه هست بکنم!

از آنجا که با سینما روزگار می گذرانم و این حوزه از میان همه مشاغل در شمار اولین قربانی های کرونا بود و همان روزهای اول تعطیل شد. برای همین خود قرنطینگی و خانه نشینی ام با قواعد سفت و سختی که حتی برای تهیه مایحتاج ضروری هم اعمال می کنم، به سی و چند روز رسیده و تا روز مرگ کرونا و شروع دوباره زندگی ادامه خواهد داشت. دیگران را هم قویاً به ماندن در خانه دعوت می کنم؛ ولی چگونه می توان گذر از این روزها و شب های چسبنده به ساعت و دقیقه را را تاب آورد؟ آیا علاقه مندی به کتاب یا شیفته سینما بودن برای پیشگیری از سر رفتن حوصله که منجر به شکست قرنطینه می شود کافی است؟ آیا فقدان اتفاقات معمول روزمره را صرفاً با مطالعه کتاب یا تماشای فیلم می توان تحمل کرد؟

برنامه ای بدون برنامه ریزی

براتی در اشاره به تجربه زیسته خود و راه حلهایی که برای گذران مفید روزهای قرنطینه اعمال نموده است، شرح داد: روزهای اول در خانه ماندن داوطلبانه، کاملاً گیج بودم و هیچ کاری نمی کردم جز خوابیدن و تماشای شبکه های مختلف خبری یا چرخیدن در اینستاگرام و تلگرام؛ مطلقاً کار مفیدی دیگری انجام نمی دادم. حتی همان برنامه روتین مطالعه کتاب یا تماشای فیلم های سینمایی به عنوان علاقه مندی اصلی و روش معمول زندگی ام را هم کنار گذاشته بودم. حتی نوشتن که برایم ارزش بالایی در پرورش قوه تخیل دارد را هم ترک کردم. انگار یکی با مشت کوبیده بود توی صورتم. منگ و سردرگم بودم. نمی دانم این یک حس همگانی است یا فقط من دچار آن شدم.

روزهای اول قرنطینه خودخواسته یا اجباری با گیجی توامان می شود یا فرد در قرنطینه از همان ابتدا قدرت تمیز و تشخیص اتفاقات را دارد و زندگی را بر همان منوال تعریف می کند؟. برای من احساس بازنده بودن برتری داشت. احساس از کف رفتن زمان؛ احساسی بی فایده گی. با گذر روزها و رسیدن به هفته اول و بعداً رسیدن به روز دهم قرنطینه و با روشن تر شدن عمق فاجعه در گرفتار شدن شمار زیادی به اپیدمی کرونا، سعی کردم خودم را با شرایط وفق بدهم. دوباره کتاب خواندن را از سر گرفتم. با همان سلیقه همیشگی در ترجیح رمان و داستان کوتاه و کمی هم تاریخ که این روزها به دوز کتاب های تاریخی اضافه نموده ام.

وی افزود: بیشتر فیلم و سریال می بینم اما هیچ برنامه معینی برای فردا نمی چینم. می دانم فردا اگر حالم خوب باشد، کتاب را حتماً می خوانم. فیلم را مسئله ای اگر نباشد، قطعاً می بینم ولی دقیقاً معین نمی کنم چه فیلمی یا چه ساعتی. فقط تنها برنامه ثابت و برنامه ریزی شده این روزها غذا خوردن است که آن را هم به دلیل بالا بردن سطح ایمنی بدن برنامه ریزی نموده ایم. البته اگر کتاب رمان باشد، برنامه اول فردا، ادامه داستانی است که از سرگرفته ام و البته نوشتن از هردری و یوگا؛ علاقه مندی جدید این روزها که خیلی مشتاق ترم نموده است و کمی سرحال تر. این روزها دست خیال را بازگذاشته ام هرکجا خواست سر بزند. تا جایی که بتوانم رؤیاپردازی می کنم. به گذشته سر می زنم خاطرات را مرور و آینده را در اشکال گوناگون تجسم می کنم. وقتی دیدم نمی شود برای عیددیدنی حتی تا خانه پدر و مادر رفت، از عکس های قدیمی عکس می گیرم برای خانواده و دوستان می فرستم. آنها هم در فرستادن عکس و شخم زدن آلبوم مخصوصاً از گاف ها و عجیب ها سخاوت زیادی به خرج می دهند. امتحان کنید ضرر ندارد.

فرصت هایی که باید دید

این فعال فرهنگی در ادامه و در اشاره به راه حلهایی که به وسیله آن می توان از بار کرختی این روزها کاست، بیان کرد: یکی از سرگرمی های مفرح که به مدد وسایل ارتباط جمعی و شبکه اینترنت فراهم شده، ارسال و دریافت تصویر، در دسترس همگانی است که می تواند به شادی و نشاط هم کمک کند. بی نهایت سوژه برای خندیدن و خاطره برای مرور کردن لابه لای این عکس ها در آلبوم های خانوادگی گیر افتاده است، فقط باید بیرونشان بیاوریم.

وی افزود: همچنان خبرها مخصوصاً اخبار مربوط به بیماری در ایران و دیگر کشورها را به دقت دنبال می کنم؛ مخصوصاً روش های پیشگیری و درمان را؛ اما مانند روزهای اول نیست که اعداد مبتلایان به ویروس و جان باختگان به تفکیک استان و شهرستان را حفظ و خط فرضی حرکت مبتلایان و شعاع احتمالی انتقال را محاسبه نمایم. آن روزها آمار شهر به شهر مبتلایان در کشورهای درگیر و نقشه حرکتی کرونا در پهنه جغرافیایی از شرق به غرب را روی نمودار ذهنی برده بودم تا جایی که پیش بینی می کردم، ویروس چه زمانی و با چه قدرتی سر از هند درمی آورد؟ یا تعداد تخت های بستری موجود در بیمارستان های شهر مزار شریف در افغانستان چقدر است؟ کافی است یا بحرانی انسانی در پیش است؟ این روزها همچنان پیگیرم ولی در حد معمول و هر روز سعی می کنم از میزان این پیگیری کم و کم تر کنم.

شما چطور؟ شما چگونه روزهای کش دار خانه نشینی را سَر می کنید؟ یا بهتر بگویم چگونه این بلاروزگار را برای رسیدن به روزهای روشن از سَر می گذرانید؟ درست است که هدف مشترک دنیای برای در خانه ماندن داریم اما راه های در خانه ماندن و تاب آوری مختلف و محلی و حتی بعضاً شخصی است. برای همین غیر از توصیه به کتاب خواندن و لذت بردن از تماشای فیلم های خوب که در روزهای غیر کرونایی هم صادق است. تنها درخواستم همانی است که همه از هم داریم اینکه که تا نابود شدن این ویروس منحوس در خانه بمانیم به دستورالعمل های بهداشتی عمل کنیم و به هر طریقی مشروعی که بلدیم و دوست داریم قدرت تاب آوری خود و خانواده را بالا ببریم چون روزهای روشن نزدیک است این ویروس اگر چه با زبان تهدید پیش می رود اما فرصت های زیادی را با خود به این کره خاکی آورده است! این روزهای خلسه آور و شب های کش دار فرصت خوبی است که به گذشته و آینده فکر کنیم. خدا را چه دیدی شاید فردا روز نظرمان برگشت و خواستیم تغییراتی در شیوه زیست و نگرش مان به دنیا بدهیم.

دور زمین: دور زمین | سفر به دور زمین هیچوقت اینقدر آسون نبوده! تور ارزان، تور لحظه آخری، اروپا، تور تایلند، تور مالزی، تور دبی، تور ترکیه

منبع: ایرنا
انتشار: 30 مرداد 1400 بروزرسانی: 30 مرداد 1400 گردآورنده: mehrbox.ir شناسه مطلب: 5498

به "خبرنگاران مرگ کرونا و زنده ماندن زندگی" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "خبرنگاران مرگ کرونا و زنده ماندن زندگی"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید