رمزگشایی از اسکلت های شهرسوخته، DNA زابلی ها بررسی می شود

به گزارش جعبه مهر، به گزارش خبرنگاران، مطالعه روی اجساد باستانی کاری بسیار مشکل است چون نه گوشتی از آن ها باقی مانده و نه خونی. اما مطالعه استخوان و ژنتیک و DNA استخوانی می تواند سوال های بی جواب باستان شناسان را پاسخ دهد.

شهرسوخته یکی از محوطه های باستانی مهم برای ژنتیک باستان شناسان و استخوان شناسان است. بررسی و مطالعه روی اجساد کشف شده در این شهر که تعدادشان کم هم نبوده است باعث شده تا استخوان شناسان زیادی طالب همکاری با گروه باستان شناسی شهر سوخته باشند.

یکی از این افراد مریم رمضانی، استخوان شناس و ژنتیک باستان شناسی است که دو فصل با هیات باستان شناسی شهر سوخته کار کرده و درباره اسکلت های کشف شده در این محوطه و ثبت شده در فهرست میراث جهانی یونسکو به خبرنگاران می گوید: علاوه بر مطالعات استخوان شناسی می خواهیم با ژنتیک استخوانی، داده های کشف شده را نیز استخراج کنیم. به همین دلیل در چند روز اخیر از کارگران این محدوده و افراد بومی خون گرفتیم تا DNA آنها را استخراج کنیم. این خون به تهران رفت تاژن هاپلوگروپ میتی کوندری آنها تعیین و با DNA اسکلت های کشف شده مقایسه شود.

او هاپلوگروپ را شاخصه ژنتیکی و تغییری بیان می کند که در یک جمعیت به صورت ثابت در ادوار مختلف باقی می ماند. این شاخصه ژنتیک از طریق اجداد مادری افراد راحت تر تشخیص داده می شود.

رمضانی می گوید که نمی تواند گروه خونی اسکلت ها را تشخیص دهد اما همین داده ها می تواند اطلاعات بسیار زیادی را درباره شاخص های ژنتیکی اسکلت های کشف شده به آنها بدهد.

او و همکارانش در هیات باستان شناسی شهر سوخته دریافته اند که میانگین سنی افراد در شهرسوخته پایین بوده و افراد پیر کمتری در این شهر زندگی کرده اند. با این حال با قاطعیت نمی توانند بگویند که علت مرگ آنها چه بوده است. اما بررسی دندان های آنها اطلاعات مفیدی را در اختیارشان می گذارد چون دندان آخرین جزئی از بدن انسان است که از بین می رود.

رمضانی می گوید: سایش دندان در بین مردم شهرسوخته بسیار بیشتر از پوسیدگی بوده است غذایی که به کربوهیدراتیک و غلات متکی باشد، باعث پوسیدگی دندان و غذایی که متکی به گوشت باشد بیشتر موجب سایش می شود. بنابراین مردم شهر سوخته گوشت مصرف می کردند.

رمضانی در زنجان و خوزستان و مشهد کار کرده ولی شهر سوخته برای او و همکارانش در رشته استخوان شناسی جایگاه ویژه ای دارد چرا که تعداد اسکلت ها و سوالات مطرح شده درباره آنها زیاد است.

یکی از این سوالها مربوط می شود به اینکه بعد از افول تمدن شهر سوخته مردم این شهر به کجا رفته اند این سوالات را تنها بررسی های ژنتیکی می تواند پاسخ دهد. حتی می توان با این بررسی ها نسبت مردم این شهر را در هزاران سال پیش با مردم دوره معاصر تشخیص داد و گفت که ریشه و اجداد مردم کجاست.

رمضانی می گوید که بررسی های اجرا شده روی اسکلت ها می تواند نشان دهد که تکامل گنجایش مغز از حدود 194 هزار سال پیش تا به حال افزایش پیدا نکرده است انسان های نئاندرتال که مغزشان از انسان معاصر تنها 10 سی سی گنجایش بیشتر بوده آدم های باهوشی نبوده اند. بنابراین گنجایش معز نشان دهنده باهوش بودن افراد نیست.

وی می افزاید: سلول ها و نرون های عصبی است که میزان هوش افراد را نشان می دهد. با این حال می توان گفت که در جمجمه افراد بین زوایای فک ها تغییری بوجود آمده است این بدان معناست که فک انسان ها از هزاران سال پیش تا به امروز کوچکتر شده است.