شاهین آتشین؛ پرنده ای که استرالیا را برای غذا آتش می زند! - جعبه مهر

به گزارش عصر ایران، گروهی از پرنده ها که به نام شاهین آتشین (Firehawk) شناخته می شوند می توانند با حمل چوب های سوزان از محل آتش سوزی به محل های نو موجب بروز و توسعه آتش سوزی شوند.

به نظر می رسد که این پرنده ها برای تسهیل روند یافتن غذای خود آتش افروزی می نمایند. با ایجاد آتش، آنها می توانند حیوانات در حال فرار را شکار نمایند.

شاهین های آتشین استرالیایی را می توان آتش افروزان دنیای پرنده ها نامید!

شاهین آتشین؛ پرنده آتش افروز

شاهین های آتشین یک گونه واحد نیستند. همه آنها حتی در یک خانواده قرار ندارند. در عوض، اینها گروهی از پرنده های ساکن استرالیا هستند که رفتاری خاص از خود نشان می دهند. آنها به عمد آتش سوزی ایجاد می نمایند تا طعمه های خود را آسان تر شکار نمایند.

بومیان استرالیا این پرنده ها را شاهین های آتشین نامیده اند که شامل حداقل سه گونه شکارچی می شوند. آنها شامل کورکور سیاه (Black Kite) با نام علمی Milvus migrans، کورکور سوت زن (Whistling Kite) با نام علمی Haliastur sphenurus و شاهین قهوه ای (Brown Falcon) با نام علمی Falco berigora می شوند.

کورکور سیاه

کورکور سوت زن

شاهین قهوه ای

این پرنده های باهوش از ابزاری موثر برای به حداکثر رساندن نتیجه کوشش های شکار خود در دشت های استرالیا استفاده می نمایند.

کجا یافت می شوند

اگرچه هر یک از این پرنده های معروف به شاهین آتشین استرالیایی را می توان در قسمت های مختلف یافت، اما محدوده مشترک آنها شامل استرالیا و بخش هایی از پاپوآ گینه نو می شوند. شاهین قهوه ای افزون بر استرالیا، ساکن تاسمانی نیز است و کورکور سوت زن در جزیره کالدونیا نو نیز دیده شده است.

هر سه این پرنده ها در زیستگاه های مختلفی از جمله منطقه ها جنگلی، تالاب ها، و منطقه ها ساحلی زندگی می نمایند. با این وجود، آنها معروفیت خود را به عنوان شاهین آتشین در علفزارها، بوته زارها و دشت ها کسب نموده اند. اینها منطقه های هستند که در آنها بیشتر به عنوان عوامل توسعه آتش معروف هستند.

کورکور سیاه و کورکور سوت زن هر دو لانه خود را روی درختان می سازند. آنها سال به سال به استفاده مجدد از لانه خود تمایل دارند. شاهین قهوه ای بیشتر تمایل دارد از لانه شاهین های دیگر یا پرنده آوازخوان بزرگ استفاده کند. بعلاوه، گاهی اوقات آنها لانه خود را در بدنه توخالی درخت می سازند.

رفتار خاص

پرنده هایی که به عنوان شاهین آتشین استرالیایی شناخته می شوند رفتاری متمایز دارند که نام خود را نیز از آن می گیرند. آنها به عمد و با انتقال چوب های سوزان از یک نقطه که در آن آتش سوزی اتفاق افتاده است به نقطه دیگر، آتش ایجاد می نمایند. این کار برای این که طعمه های احتمالی وادار به فرار شوند، صورت می گیرد.

شاهین آتشین چوب های سوزان را با منقار یا چنگال های خود گرفته و می تواند تا یک کیلومتر حمل نموده و سپس آن را رها کند. این رفتار می تواند انسان ها و دام های محلی را به خطر بیندازد و علتی است که این پرنده ها اغلب مورد آزار و اذیت قرار می گیرند.

گاهی اوقات این پرنده ها به تنهایی کار می نمایند، اما اغلب به صورت گروهی آتش افروزی انجام می دهند. شاهین های آتشین در صورت احتیاج روند آتش افروزی خود را چند بار تکرار می نمایند تا آتش را در فواصل قابل توجهی از منبع اصلی جابجا نمایند.

شاهین های آتشین آتش را در امتداد مسیرهای آبی، جاده ها و موانع دیگر توسعه می دهند. پس از شعله ور شدن آتش و فرار طعمه های احتمالی، این پرنده ها روی آنها شیرجه می زنند. بسیاری از پرنده های دیگر نیز ممکن است برای شکار طعمه به این منطقه بروند.

رژیم غذایی

شاهین های آتشین استرالیایی هر سه از پرنده های شکاری گوشتخوار هستند. آنها از پستاندارانی مانند جوندگان و خفاش ها، پرنده های دیگر، خزندگانی مانند مارمولک ها و مارها، دوزیستان، و ماهی ها تغذیه می نمایند. آنها بعلاوه مقادیر زیادی از بی مهرگان و حشرات به ویژه ملخ ها را می خورند. این پرنده ها هم از طعمه زنده و هم از لاشه ها تغذیه می نمایند. در مواقعی که طعمه کمیاب است، آنها بیشتر از لاشه یا حشرات تغذیه نمایند.

طول عمر

کورکور های سیاه تا حدود 24 سال عمر می نمایند، در شرایطی که کورکورهای سوت زن می توانند تا 20 سال عمر نمایند. شاهین های قهوه ای تقریبا 16 سال عمر می نمایند.

این پرنده ها شکارچیان طبیعی کمی دارند، که از آن جمله می توان به پرنده های شکاری بزرگتر اشاره نمود.

به علت شیرجه های سریع، امکان تصادف با خودرو و کشته شدن شاهین های آتشین وجود دارد. خطوط انتقال برق از دیگر خطرات برای این پرنده ها هستند.

اما آلودگی و استفاده از سموم شیمیایی یکی از بزرگترین تهدیدات برای شاهین های آتشین است. مواد شیمیایی مصرف شده به وسیله طعمه ها می تواند در پرنده ها رسوب کند و به اندام های آنها آسیب رسانده و به مرگ پرنده منجر گردد.

آزار و اذیت به وسیله انسان ها نیز تهدید بزرگ دیگر برای شاهین های آتشین محسوب می گردد.