غزل شماره 57 حافظ: آن سیه چرده که شیرینی عالم با اوست

به گزارش جعبه مهر، غزل شماره 57 حافظ به هنگام سلطنت امیر مبارز الدین و ولایت عهدی شاه شجاع و پیش از حمله به تبریز سروده شده و تمامی در تمجید شاه شجاع است. حافظ در این غزل زیبایی های ظاهری ممدوح و همچنین پاکدامنی و هنرمندی او را به تصویر می کشد و در خاتمه می خواهد حافظ را گرامی دارد. فال حافظ، معنی و تفسیر غزل 57 حافظ را در خبرنگاران بخوانید.

غزل شماره 57 حافظ: آن سیه چرده که شیرینی عالم با اوست

خبرنگاران | سرویس فرهنگ و هنر

آن سیه چرده که شیرینی عالم با اوست

چشم میگون لب خندان دل خرم با اوست

گر چه شیرین دهنان پادشهانند ولی

او سلیمان زمان است که خاتم با اوست

روی خوب است و کمال هنر و دامن پاک

لاجرم همت پاکان دو عالم با اوست

خال مشکین که بدان عارض گندمگون است

سر آن دانه که شد رهزن آدم با اوست

دلبرم عزم سفر کرد خدا را یاران

چه کنم با دل مجروح که مرهم با اوست

با که این نکته توان گفت که آن سنگین دل

کشت ما را و دم عیسی مریم با اوست

حافظ از معتقدان است گرامی دارش

زان که بخشایش بس روح مکرم با اوست

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

تعبیر فال حافظ شما

کسی را که از ته دل دوستش داری از تو دور خواهد شد و به شدت افسرده و غمگین خواهی شد. اما با ایمان به خدا و صبر می توانی این غم و غصه را از خودت دور کنی و این جدایی را تحمل کنی. عشق و محبت گره از مشکل تو می گشاید. تو محسنات زیادی داری که باید بر آنها تکیه کنی و با یاری آنها بر مسائل فائق شوی. شاید این روزها دلتنگ هستی ولی فکر نکن که دیگر که دیگر جهان به انتها رسیده، اتفاقات خوشایند بسیاری در آینده منتظر تو هستند که دل مرده تو را زنده خواهند کرد. به امید رحمت الهی باش.

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

شاهد فال:

غزل شماره 58 - سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

غزل شماره 57 حافظ با صدای علی موسوی گرمارودی

کد مولتی مدیا

دانلود

فیلم اصلی

معنی و تفسیر غزل شماره 57 حافظ

بیت اول

آن سیه چرده که شیرینی عالَم با اوست

چشمِ میگون لبِ خندان دلِ خرم با اوست

آن سبزه رو که ذوق و لذت عالَم با او است. چشم می رنگ (مایل به قرمز) و لب متبسم و دل شاد با او است. یعنی آن سبزه خندان رو، متبسم لب و خرم دل است. نه کریه رو و غمگین دل. [سیه چرده = صورت سبزه رو / چشم میگون = چشمی که سفیدی آن مایل به قرمز باشد / خندان = در حالی که می خندد / دل خرم = دلشاد]

✦✦✦✦

بیت دوم

گر چه شیرین دهنان پادشهانند، ولی

او سلیمانِ زمان است که خاتم با اوست

اگر چه پادشاهان، شیرن دهنان هستند، امّا آن جانان، سلیمان زمان است که خاتم، مالِ او است. یعنی هر محبوبی برای خودش پادشاه است، امّا جانان ما از همه سَر است. زیرا که خاتمِ حُسنِ جمال با او است. حاصل کلام: جانان ما، خاتمِ محابیب است، زیرا حُسنِ لطافت در او ختم شده است. [شعرا دهان محبوب ها را به نگین انگشتری و یا به خودِ انگشتری تشبیه می نمایند، زیرا که کوچکی و مدور بودن آن معتبر است]

✦✦✦✦

بیت سوم

روی خوب است و کمال هنر و دامن پاک

لاجرم همّتِ پاکانِ دو عالَم با اوست

آن دلبر عزم سفر نموده، زیبا رو و پاکدامن و کامل هنر است. پس البته همّتِ پاکان دو عالم با او است. یعنی این همه محسّناتی که در او وجود دارد. ضروری است تمام انبیاء و ملائک یار و یاری او باشند. [روی خوب = خوب رو / دامن پاک = پاکدامن / کمال هنر = کامل هنر / لاجرم = لابد و لامحاله، محقق و مقرر است]

✦✦✦✦

بیت چهارم

خالِ مشکین که بدان عارضِ گندمگون است

سرّ آن دانه که شد رهزنِ آدم با اوست

آن خال سیاه که در صورت گندمی جانان است. سِرّ دانه ای که آدم را گمراه کرد در آن خال است. یعنی سِرّ دانۀ گندمی که سبب خروج حضرتِ آدم از بهشت شد. با آن خالی است که در رُخِ گندمی جانان است. هر کسی که آن خال را ببیند و دل بدان ببندد. حضور و صفا و آسایش را وداع گوید. [گندم گون = گندمی، عارض گندمی]

✦✦✦✦

بیت پنجم

دلبرم عزمِ سفر کرد خدا را یاران

چه کنم با دلِ مجروح که مَرهم با اوست

دلبرم نیت سفر بسته، محضِ رضای خدا، ای یاران درمانم کنید. چه کنم و دلِ مجروح خود را چگونه درمان کنم که مَرهَم در نزد آن جانان است. یعنی دل تحملِ فراق آن جانان را ندارد و مضطرب است پس چاره ای کنید تا اندکی قرار و آرامش پیدا کنم.

✦✦✦✦

بیت ششم

با که این نکته توان گفت که آن سنگین دل

کُشت ما را و دَمِ عیسی مریم با اوست

این نکته را به که می توانم بگویم که آن سنگین در حالیکه دارای دَمِ مسیحایی است ما را هلاک کرد. یعنی جانان، با اینکه این خصوصیت عیسی را که با نَفَسِ خود مرده را زنده می کرد، داشت، ولی ما را هلاک کرد. پس این را به که بگویم که یک مصلحتِ متناقض است. [از استغنای جانان نسبت به خودش شکایت می نماید.]

✦✦✦✦

بیت هفتم

حافظ از معتقدان است گرامی دارش

ز آنکه بخشایشِ بس روحِ مکّرم با اوست

ای جانان، حافظ از دوستان و از جملع معتقدان است، پس عزیزش بدار. زیرا از بسیاری از ارواحِ اولیاء و انبیاء با او است. یعنی حافظ از احبّای پاک و پاکدامن است. پس عزّت و احترامش کن. زیرا بسیاری از ارواح طیبه مشخص و ظهیر او است. حاصل کلام: حافظ جزو اهل الله می باشد. او را با سایر احبّا و دوستان قیاس مگیر. [معتقدان = مراد محبان است / گرامی = عزیز و محترم / بخشایش = ترحم / روح مکرم = روح انبیاء و اولیاء]

منبع: توضیح سودی، انتشارات نگاه.

بانیما: قدرت گرفته از سیستم مدیریت محتوای بانیما

منبع: setare.com
انتشار: 30 مرداد 1400 بروزرسانی: 30 مرداد 1400 گردآورنده: mehrbox.ir شناسه مطلب: 9081

به "غزل شماره 57 حافظ: آن سیه چرده که شیرینی عالم با اوست" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "غزل شماره 57 حافظ: آن سیه چرده که شیرینی عالم با اوست"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید