وعده تولید گوشی ایرانی به کجا رسید؟ - جعبه مهر

به گزارش خبرگزاری اقتصادی ایران،تولید گوشی موبایل از زمان ورود نخستین تلفن همراه به کشور تا امروز، همواره یکی از دغدغه های صنعت مردان ایرانی بوده است. البته پیش از این تنها یک شرکت به عنوان تولیدکننده محدود گوشی شناخته می شد؛ تولیدکننده ای که البته به زعم برخی از کارشناسان این حوزه، بیش تر مونتاژ کننده قطعات وارداتی گوشی بوده تا این که بخواهند صفر تا صد گوشی را در داخل کشور تولید کند.

طی سال های گذشته، گوشی هایی که به انحاء مختلف در داخل تولید شده بودند، در بازار موجود بود. اما موضوع تولید گوشی ایرانی چندی پیش باز هم مطرح شد و از نیمه های سال 1398 بود که موضوع تولید گوشی های جدید ایرانی، باز هم به یکی از مباحث حوزه فناوری اطلاعات راه پیدا کرد، آن هم تولید یک گوشی که ایرادهای مدل های قبلی را رفع کرده باشد و بتواند با نسخه های خارجی رقابت کند.

درحالی که به گفته وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات، چهار شرکت برای تولید گوشی های هوشمند ایرانی اعلام آمادگی کرده و یکی از شرکت ها نیز محصولات خود را ارائه داده، طرح حمایت از تولید و توسعه زیست بوم موبایل تولید داخل هم به همین منظور بود که کلید خورد و البته در حالی که سرآغاز آن از دی ماه و در معاونت فناوری و نوآوری وزارت ارتباطات رقم خورد، اولین هدف آن، رونمایی از محصولات سه شرکت فعال در این زمینه در دهه فجر بود.

با وجود این با گذشت دهه فجر و حتی تا سرانجام سال گذشته هم خبری از معرفی محصولات جدید ایرانی نشد. از طرفی اگر چه در شرایط تشدید تحریم ها علیه ایران، درصورتی که امکان واردات وجود نداشته باشد و یا قیمت گوشی های خارجی بسیار بالا برود که برای مصرف کننده ایرانی مقرون به صرفه نباشد، یک گوشی باکیفیت ایرانی می تواند در نقش جایگزین ظاهر شود، اما از طرف دیگر باید توان در تولید گوشی هم مورد بررسی قرار گیرد، زیرا صرف مونتاژ قطعات شاید چندان معنای تولید گوشی را به ذهن متبادر نکند.

هدف گذاری دیگری که در این طرح به آن پرداخته شد، تولید دو میلیون گوشی تلفن همراه است که مقرر شده با برآوردهای اجرا شده، ظرف مدت دو سال، به این هدف برسیم، گوشی هایی که مزیت قیمتی نسبت به برندهای خارجی داشته باشند و با وجود برخورداری از کیفیت مناسب، با قیمتی پایین تر از نمونه های خارجی خود عرضه شوند. اگرچه چهار شرکت تولیدکننده محصول ایرانی هنوز معرفی نشده اند، اما شاید با نگاهی امیدوارانه بتوان به آینده برای تولید دو میلیون گوشی چشم دوخت.

از طرفی در حال حاضر شرکت های تولیدکننده گوشی در سراسر جهان دچار بحرانی به نام کرونا شده اند، در صدر آنها کشور چین که نه تنها تولیدکننده و صادرکننده بسیاری از محصولات فناوری از جمله گوشی های هوشمند است، بلکه این بار ویروس کرونا را به بسیاری از کشورها انتقال داده و شرایط بیماری را در جهان حاکم کرده است. این موضوع تولید انواع گوشی از مدل های آمریکایی که قطعاتش در چین تولید و سرهم می شود و همچنین برندهای چینی را دچار دردسر کرده است.

این اتفاقات در حالی است که در مواردی شرکت های آمریکایی مانند اپل و گوگل و حتی به تازگی سامسونگ کره ای به تبعیت از تحریم هایی که علیه ایران وضع شده، خود را موظف به رعایت قوانین اعلام کرده و در موارد بسیاری خدمات و محصولات خود را از ایران دریغ کرده اند، شرکتی حاضربه قرار دادن اپلیکیشن های ایرانی در گوشی هایش نیست و شرکتی دیگر ایمیلی به کاربران ایرانی ارسال می کند که از این پس نمی تواند خدمات فروش آنلاین خود را به ایرانیان ارائه کند.

در این شرایط شاید فکر کردن به تولید گوشی های هوشمند که بتواند نیاز کاربر ایرانی را رفع کند، چندان بی منطق نباشد. اگرچه تولید گوشی ایرانی به معنای اجبار کاربران به استفاده از محصولات بومی نیست، اما با در نظر دریافت رویدادهای یک باره ای که به دنبال تحریم ها رخ می دهد و حتی عرصه ارتباطات و فناوری اطلاعات هم از آن مصون نیست، برخورداری از توانایی نرم افزاری و سخت افزاری می تواند در شرایط بحرانی چاره ساز باشد.

اما درصورتی که تولید گوشی همراه در شرایط فعلی در توان تولیدکنندگان داخلی نیست و همان طور که برخی معتقدند ایران فعلا توانایی و دانش فنی و بازار لازم را برای فروش گوشی ندارد، می توان به جای کاهش تعرفه واردات قطعات گوشی و سرهم کردن آن ها در ایران، لوازم جانبی تلفن همراه را تولید کرده و در مراحل بعدی به تولید گوشی رسید.