حرکت اسکی در سراشیبی حاشیه، سربازانی که قربانی جنگ شده اند! - جعبه مهر

در این میان شاید بزرگترین دغدغه اسکی بازان ایرانی به ویژه آنها که ملی پوش بوده اند و تلاش زیادی برای رسیدن به صدر اسکی بازان ایرانی کرده اند رقابتهای المپیک زمستانی باشد. مسابقاتی که هر چهارسال یکبار برگزار می گردد و رویای هر اسکی بازی در دنیا تجربه این میدان بزرگ بین المللی است. اما اسکی ایران در فاصله دو سال به این مسابقات چه شرایطی دارد؟ چرا اسکی بازان ایرانی این چنین نگران هستند؟ فرصت های کسب سهمیه المپیک برای آنها در رقابتهای آینده به چه صورت است؟ چه انتظاری از تعداد سهمیه های ایران در المپیک زمستانی 2018 می رود؟ آیا روند صعودی این قضیه باز هم ادامه پیدا می کند؟

مروری بر عملکرد اسکی ایران در دوره های مختلف المپیک زمستانی

اسکی ایران برای نخستین بار در سال 1956 در المپیک ایتالیا با سه کننده حضور پیدا کرد. رضا بازرگان، محمود بگلو و بنیک امیریان سه اسکی باز ایرانی بودند که رقابتهای المپیک زمستانی را تجربه می کردند. با وجود اینکه تیم ایران برای نخستین بار در چنین سطحی از مسابقات شرکت می کرد ، بعد از ژاپن قویترین تیم آسیا بود.

المپیک 1964 اتریش دومین دوره ای بود که با حضور اسکی بازان ایرانی پیگیری شد. کریم آقاخان، لطف الله کیاشمشکی، فیض الله بندعلی و آوانس مگردونیان چهار کننده ایران در راین رقابتها بودند. تیم ایران با شرکت در هر 3 رشته اسکی آلپاین به مقام پانزدهم تیمی ، در میان 35 کشور شرکت کننده ، رسید.

سومین دوره حضور ایران در المپیک زمستانی به سال 1968 فرانسه بازمی گردد. ایران با آوانس مگردون ، فیض اله بندعلی ، لطف اله کیاشمشکی و علی ساوجی در این بازیها شرکت کرد. تیم ایران در مجموع سه رشته این رقابتها ،تیمهای بلغارستان ، رومانی ، ترکیه و یونان را پشت سر گذاشت.

ایرانی ها برای چهارمین بار در سال 1972 به المپیک زمستانی رفت. تیم ملی ایران مرکب از آوانس مگردون (مربی) ، لطف ا... کیاشمشکی ، فیض اله بندعلی ، علی ساوجی و قربانعلی کلهر بودند که برای شرکت در این رویداد بین المللی راهی ساپورو ژاپن شده بودند.

پنجمین حضور ایران به سال 1976 میلادی و المپیک اتریش بازمی گردد. تیم بسیار جوان ایران به سرپرستی آوانس مگردون و به مربیگری فیلیپ ماتیس (مربی فرانسوی) متشکل از قربانعلی کلهر 22 ساله ، محمد کلهر 20 ساله ، محمدهادی کیاشمشکی 20 ساله ، اکبر کلیکی 19 ساله ، محمدرضا خرمی 18 ساله در این بازیها شرکت کرد.

اما اسکی ایران در سال 1998،پس از انقلاب اسلامی برای نخستین بار با یک ورزشکار در بازیهای المپیک زمستانی شرکت کرد و او کسی نبود جز حسن شمشکی اسکی باز رشته آلپاین که در مسابقات مارپیچ کوچک با حریفان زبده دنیا از 74 کشور دنیا به رقابت پرداخت و پس از آن بود که اسکی ایران مسیری صعودی در المپیک را شروع کرد. رقابتی که هر دوره سطح کمی و کیفی نسبت به دوره قبل بهتر می شد. هرچند هیچوقت اسکی ایران به نتایج دلخواهش در المپیک نرسید ولی تلاش اسکی بازان ایرانی در طی این سالها باعث شد تا اسکی ایران درجا نزند.

در سال 2002 (المپیک زمستانی آمریکا) تعداد اسکی بازان ایرانی به دو کننده افزایش پیدا کرد. باقر کلهر در مارپیچ کوچک و مصطفی میرهاشمی در صحرانوردی دو اسکی باز ایرانی بودند که المپیک را تجربه می کردند. سال 2006 و المپیک زمستانی ایتالیا باز هم با دو نمیانده برای کشورمان همراه بود با این تاوت که کننده آلپاین ایران جواز حضور در دو بخش این رشته را پیدا کرده بود، هم مارپیچ بزرگ و هم مارپیچ کوچک. علیداد ساوه شمشکی و مجتبی میرهاشمی دو کننده ایران در این رقابتها بودند.

اسکی ایران برای المپیک 2010 کانادا جهشی فوق العاده داشت. این بار سه کننده آلپاین و یک کننده در صحرانوردی. بزرگترین نقطه قوت اسکی ایران در المپیک تاریخی کانادا حضور اولین بانوی ایرانی رد رقابتهای المپیک زمستانی بود. مرجان کلهر با حضور خود در المپیک 2010 راه را برای حضور بانوان ایرانی در ادامه نیز هموارتر کرد. پوریا ساوه شمشکی، حسین ساوه شمشکی دیگر کنندگان آلپاین بودند که به همراه سید ستار صید در رشته صحرانوردی ترکیب تیم 4 نفره ایران را تشکیل می دادند.

آخرین دوره رقابتهای المپیک که اسکی بازان ایرانی پیروز به حضور در آن شدند نیز رقابتهای المپیک زمستانی 2014 سوچی روسیه بود. این بار همان 4 سهمیه قبلی برای اسکی ایران بود به اضافه حضور تاریخی یک کننده بانوی دیگر این بار در رشته صحرانوردی.

حسین ساوه شمشمکی- محمد کیادربندسری و فروغ عباسی در آلپاین و سید ستار صید و فرزانه رضا سلطانی در رشته صحرانوردی کنندگان اسکی ایران در این مسابقات بودند.

برای المپیک 2018 چه کرده ایم؟/ از استعفای مربیان تا لغو برگزاری رقابتهای داخلی

ماحصل تمام تلاش های اسکی بازان در حوزه قهرمانی در المپیک بیش از هر جای دیگری نمود پیدا می کند. روند صعودی حضور اسکی بازان ایرانی در المپیک زمستانی هر چند در طی سالیان مختلف با سرعت کمی پیش می رفت اما انتظار می رود که اسکی ایران در المپیک 2018 حضور پررنگ تری داشته باشد.

بیشتر انتقادها طی سالیان مختلف به این بود که چرا لیست المپیکی ها و ملی پوشان اغلب تکراری است یا چرا در سفرهای بین المللی گاها مدیر تیم های ملی به همراه خانواده اش حضور دارد. صحت یا تکذیب این موضوع خارج از بحث ماست ولی به نظر می رسد اسکی ایران باید با حفظ جایگاه فعلی خود برای تغییر و بهتر شدن گام بردارد نه اینکه با تعطیلی همه چیز بخواهد از صفر شروع کند. این مثل این است که به در فردی که دچار آسیب موضعی موهای سر شده است به جای اینکه بخش آسیب گرفته را درمان کرد،کل سر را تراشید.

هر اسکی باز برای اینکه بتواند دررقابتهای المپیک حضور داشته باشد باید دارای یک امتیاز چهانی FIS POINT حداقلی باشد. امتیازی که با حضور در رقابتهای بین المللی اسکی که زیر نظر کننده فدراسیون دنیای برگزار می گردد به دست می آید. حالا این سوال پیش می آید که آیا رقابتهای بین المللی داخلی هم می تواند برای اسکی بازان امتیاز دنیای بدست آورد؟

در اسکی اصطلاحی تحت عنوان پوئن دریافت از حریف مطرح می گردد. حتی حضور در یک رقابت بین المللی سطح بالا بدون کسب نتیجه هم می تواند به پوئن و امتیاز دنیای اسکی بازان اضافه کند چرا که آنها از اسکی بازان سطح بالای دنیا که در رنکینگ فدراسیون دنیای دارای جایگاه مطلوبی هستند پوئن گرفته اند. اینجاست که فلسفه دعوت از اسکی بازان خارجی به مسابقات داخلی معلوم می گردد. خیلی هم لازم نیست این اسکی بازان سطح ماورایی داشته باشند یا از قهرمانان دنیا باشند بلکه همین که امتیاز دنیای آنها از اسکی بازان داخلی بیشتر باشد باعث امتیاز دادن به اسکی بازان کشورمان می شوند.

در گذشته حتی در برخی موارد با جذب اسپانسر و هزینه کردن مبالغی سعی می شد تا اسکی بازان خارجی را به رقابتهای داخلی ایران آورد. این به مراتب با صرفه تر از این بود که اسکی بازان با هزینه های گزاف در رقابتهای بین المللی حضور پیدا کنند. البته بحث حضور در رقابتهای آسیایی و قهرمانی دنیا (که هر دو سال یکبار برگزار می گردد) متفاوت است. اسکی ایران حتی با حضور در این رویدادها از کمک های مالی نسبتا مطلوب فدراسیون دنیای برخوردار می گردد و در کنار بدست آوردن امتیاز دنیای، آمادگی و تجریه کنندگان خود را نیز تا حد قابل قبولی بالا می برد.

حالا از دو منظر می توان بررسی کرد که اسکی بازان ایران تا به اینجای کار(حدود نیمه کار) برای کسب سهمیه المپیک 2018 چه کرده اند.منظر اول رقابتهای بین المللی داخلی است و منظر دوم رویدادهای بین المللی خارجی.

متاسفانه از ماه ها قبل زمزه عدم برگزاری رقابتهای داخلی به گوش می رسید. عده ای از مخالفان طالبی رئیس فدراسیون اسکی که دست به تغییرات گسترده ای زد در راس افرادی بودند که این تلقین را به باور رساندند که فدراسیون توانایی برگزاری رقابتهای داخلی را ندارد. در حالی که در ظاهر همه چیز برای برگزاری رقابتهای اسکی آماده بود به ناگهان رقابتها برگزار نمی شد. حتی در یکی از مسابقات ورزشکاران بر روی خط شروع رقابت از شروع آن امتناع کردند. اما ماجرا چه بود؟ آیا کسی آنها را تهدید به عدم شرکت در رقابتها کرده بود؟

ورزشکاران قربانیان اصلی حواشی اخیر اسکی

از گوشه و کنار شنیده می شد که برخی به اسکی بازان می گفتند طالبی تا چند روز دیگر از راس فدراسیون کنار گذاشته می گردد و آن وقت ما می مانیم و شما. این تنها بخشی از ماجرا بود. برخی نیز عقیده دیگری دارند و این مسائل را به کلی رد می کنند. نمونه آن علیداد ساوه شمشکی سرمربی سابق تیم ملی اسکی است. او در گفتگو با خبرنگاران در خصوص لغو رقابتهای اسکی داخلی گفت: همه چیز برای برگزاری رقابها آماده بود.همه امکانات توسط مسئولان پیست فراهم شده بود اما این فدراسیون بود که نتوانست رقابتها را شروع کند. فدراسیون ضعف خودش در برگزاری رقابتها را بر عهده پیست دیزین انداخت.

وی افزود: فدراسیون افرادی را برای برگزاری مسابقات به پیست دیزین آورده بود که من آنها را در 30 سال اسکی ، ندیده ام. خوب معلوم است که آنها نتوانند رقابتهای اسکی را برگزار کنند.

برگزاری رقابت های اسکی در طی سالیان گذشته اصولا با یک تیم واحد شکل می گرفت. حتی تایم گیری رقابتها فنونی دارد که تعداد اندک شماری از جامعه اسکی با آن آشنا هستند. به نظر می رسد رئیس فدراسیون اسکی با حذف یکباره تیم قبلی هنوز جایگزین مناسبی با تخصص آنها نیافته است. خیلی ها هم از بیم آنکه مورد خشم مسئولان قبلی اسکی قرار گیرند از همکاری با طالبی امتناع می کنند. در این میان تنها افرادی که متضرر می شوند اسکی بازان هستند.

اسکی بازان همان سربازان بی خبر از همه جا هستند که درگیر یک جنگ بزرگ شده اند. حتی آنها که اغلب سعی می کردند در بازی های رسانه ای شرکت نکنند و خود را بی طرف نشان دهند حالا به شرایطی رسیده اند که معتقند مرگ یکبار و شیون یکبار. عملا آنها چیزی برای از دست دادن ندارند. آنها با فدراسیون فعلی و مسولان قبلی طرفند .دو طرفی که این روزها هیچکدام به فکر این ورزشکاران نیستند.

اگر از رقابتهای داخلی اسکی عبور کنیم و بی خیال آن شویم می ماند مسابقات بین المللی. نیاز اولیه برای حضور در یک رقابت بین المللی داشتن تیم ملی است. چیزی که فعلا تا اطلاع ثانوی تعطیل است.اما اسکی بازان که تقریبا تمام آنها بومی هستند دست از تمرین بر نمی دارند.

ت یم ملی شخصی با سرمربی مستعفی!

علیداد ساوه شمشکی مربی محبوب تیم ملی است. اینکه او چگونه تمرین می دهد و دارای چه بار فنی است را نمی دانیم اما تا اینجا می دانیم که تمام ملی پوشان آلپاین به صراحت اعلام می کنند که بهتر از علیداد نداریم.

ساوه شمشکی پس از لغو اعزام تیم به رقابتهای قهرمانی دنیا آمریکا در آستانه اعزام تقریبا به یک منتقد تبدیل شد و مدتی بعد با جمعی از مربیان و ورزشکاران اسکی در اعتراض به سیاست های فدراسیون از سمت خود استعفا داد. در روزهایی که اردوی تیم ملی تعطیل است او به گفته خودش 4 ماه از محل کارش(شرکت تجهیز و توسعه) مرخصی گرفته و همراه با اسکی بازان شمشک و دربندسر به تمرین می پردازد.

در این جا این سوال مطرح می گردد که مخالفت فدراسیون اسکی با ورزش و اعزام خانوادگی قبول و ما هم آن را تایید می کنیم اما آیا عدم برگزاری تمرینات تیم ملی و عدم حمایت فدراسیون از اسکی بازان برتر کشور جزو اهداف رئیس فدراسیون اسکی است؟

طالبی نقطه پایانی بر برخی اشتباهات و انحصار طلبی ها در اسکی بود اما آیا مشاوران وی به او متذکر نمی شوند که ورزشکاران نباید قربانی سیاست های یک فدراسیون شوند؟

رقابتهای المپیک دو سال دیگر برگزار خواهد شد و اسکی ایران هنوز قدمی برای آن برنداشته است. برگزاری اردوی شخصی هم راه به جایی نخواهد برد. بدون شک طالبی هم نمی خواهد اسکی بازان آسیبی ببینند. او که درهای تیم ملی را به روی همه اسکی بازان کشور بازکرده بود حالا چرا بادی این در را به روی همه ببندد؟

مخالفان طالبی هم که تا کنون بیکار ننشسته اند نیز باید بدانند هر قدمی که برای تخریب رئیس فدراسیون برمی دارند دودش غیر مستقیم به چسم ورزشکاران می رود. به نظر می رسد وزارت ورزش و جوانان آن طور که باید در حل بحران اسکی پا پیش نگذاشته است.این روزها مسئولان بیشتر به تماشاگران جنگی تبدیل شده اند که اسکی بازان سربازان و قربانیان اصلی آن هستند.

مجله سرگرمی: مجله سرگرمی و گردشگری