رای الیوم: ضربه قدرتمند به حامیان حفتر پس از سیطره الوفاق بر الوطیه، سناریوهای احتمالی کدام است؟ - جعبه مهر

به گزارش گروه بین الملل خبرنگاران ، روزنامه فرامنطقه ای رای الیوم در بخش سخن سردبیر نوشته است: سیطره نیروهای دولت وفاق لیبی، که از مآغازیت بین المللی برخوردار و مورد حمایت ترکیه است، بر پایگاه نظامی الوطیه(واقع در 140 کیلومتری جنوب غرب طرابلس) در روز دوشنبه بدون مقاومت واقعی نیروهای مستقر در آن صورت گرفت. مصطفی المجعی سخنگوی نیروهای عملیات برکان الغضب، که به این پایگاه حمله کردند، گفت: سیطره بعد از عقب نشینی آخرین جنگجویان باقی مانده تحت امر ژنرال حفتر در این پایگاه و بدون خونریزی صورت گرفت.

حال سوالی درباره دلایلی که پشت عدم دفاع از این پایگاه نظامی- هوایی لیبی واقع شده است، مطرح می شود؛ با توجه به اینکه این پایگاه تحت تدابیر شدید امنیتی است و در دهه چهل قرن گذشته توسط آمریکایی ها در مساحتی بالغ بر 50 کیلومتر مربع احداث شد و مشتمل بر باند فرودگاه، انبار تسلیحات دارد و ظرفیت استقرار بیش از 7 هزار نظامی را دارد. آیا این عقب نشینی و تخلیه این پایگاه در پی توافق میان گروه های درگیر و یا در نتیجه ناامیدی ژنرال حفتر از امکان مقاومت و یا در نتیجه فروپاشی در صفوف نیروهای مستقر در آن انجام شده است؟

با توجه به نظر کارشناسان نظامی، احتمال عقب نشینی بدون مقاومت در نتیجه توافق قبلی و به دنبال میانجگیری بعید به نظر می رسد؛ چرا که نیروهای دولت الوفاق که بر این پایگاه تسلط یافته و دوربین های شبکه های تلویزیونی در آن جولان می دهند، از وجود انبارهای تسلیحاتی که مملو از مهمات و تجهیزات جنگی است، خبر داده اند و لذا، اگر عقب نشینی به دنبال توافق باشد پس می بایست پیشتر این انبارها و تجهیزات نظامی تخلیه می شدند.

مکتب دیگری نیز وجود دارد که می گوید برخی حامیان ژنرال حفتر، به ویژه روسیه و فرانسه، از برخی تصمیمات اخیر او، به خصوص معرفی کردن خود به عنوان حاکم لیبی، لغو توافقنامه صخیرات و اختلافش با عقیله صالح رئیس مجلس طبرق، ناراضی هستند. روسیه رسما از زبان وزیر خارجه اش سرگئی لاوروف مخالفت خود با این تصمیمات را اعلام و آن را محکوم کرده است، و فرانسه نیز چنین موضعی را اتخاذ کرده، در حالی که حکومت های مصر و امارات در این زمینه سکوت اختیار کرده اند.

این شرایط نارضایتی از سوی همپیمانان و عدم شتاب شان برای حمایت از ژنرال حفتر بعد از سقوط بخش اعظمی از شهرهای واقع در ساحل غربی، از طرابلس گرفته تا مرزهای تونس، در مقابل حمایت لجستیکی و نظامی رجب طیب اردوغان رئیس جمهوری ترکیه از دولت الوفاق، این نارضایتی را به وضوح نشان می دهد.

عامل دیگری که این فرضیه را تقویت می کند این است که کشورهای حامی ژنرال حفتر، مانند امارات، مصر، فرانسه، روسیه و عربستان سعودی، در مورد یک امر اساسی اتفاق نظر دارند و آن عدم اعزام هرگونه جنگجویی برای جنگیدن در لیبی، و این کشورها به ارسال تجهیزات نظامی و تامین مالی نیروهای مزدور سودانی و چادی اکتفا می کنند تا از وقوع تلفات انسانی در صفوف خود در صورت اعزام نظامیان اجتناب کنند.

در مقابل، رئیس جمهوری ترکیه تمام قد از دولت الوفاق حمایت و یک پل هوایی برای حمایت از آن با مدرن ترین سلاح و تجهیزات جنگی و نیز پهپادها و سامانه های دفاع هوایی مدرن، ایجاد کرده است. همچنین طبق گفته یک منبع نظامی بی طرف لیبیایی، اردوغان 7 هزار جنگجوی گروه های اسلامی تندرو، از جمله سوری ها، ترکمن ها، چچنی ها و اویغورها، و نیز مستشاران نظامی ترکیه را به لیبی اعزام کرده است. رئیس جمهوری ترکیه به تازگی از نزدیک بودن رسیدن خبرهای خوب از جبهه های درگیر لیبی خبر داد که این بشارتش روز دوشنبه با اعلام سقوط پایگاه الوطیه محقق شد.

سوال دیگری، که از اهمیت زیادی برخوردار است، مطرح می شود: بعد از این دستاورد بزرگ نیروهای دولت الوفاق، صحنه نظامی و سیاسی لیبی چگونه خواهد شد، و واکنش ژنرال حفتر و نیروهای حامی او به این شکست میدانی چگونه خواهد بود؟

چندین احتمال وجود دارد که به اختصار ذکر می کنیم:

نخست: نیروهای حامی ژنرال حفتر درباره احتمال بازپس گیری طرابلس، پایتخت به ناامیدی رسیده و تصمیم گرفته اند از او، و لو به صورت موقت، حمایت نکنند و او را برای انعطاف پذیر کردن در قبال پیشنهادهای کنفرانس های مسکو و برلین درباره حل و فصل سیاسی، که آنها را رد کرده است، تحت فشار قرار دهند.

دوم: این کشورهای حامی احتیاط را کنار بگذارند و به صورت مستقیم در بحران لیبی دخالت و نیروهای زمینی، دریایی و هوایی به این کشور اعزام کنند یعنی تمام توان خود را برای ناکام گذاشتن رقیب ترکی شان در نبرد نظامی و تقویت دولت الوفاق به کار بگیرند، که در این صورت ما در مقابل یک جنگ بزرگ منطقه ای قرار می گیریم.

سوم: نیروهای ژنرل حتفر به پایگاه هایشان در شرق عقب نشینی کنند و از بلندپروازی های شان در سیطره بر پایتخت دست بردارند.

چهارم: مسئله تقسیم لیبی به سه اقلیم، یعنی طرابلس در غرب، برقه در شرق و فزان در جنوب، بار دیگر مطرح شود.

پنجم: آغاز مذاکرات جدید برای دستیابی به راه حلی مسالمت آمیز برای بحران لیبی، و توافقنامه سیاسی جدیدی، که جایگزین توافقنامه صخیرات شود و بر طرح عقیله صالح، رئیس مجلس طبرق متمرکز شود که طبق اخبار درز یافته، بر تشکیل شورای ریاستی جدید متشکل از رئیس جمهور و دو معاون منتخب- به کنندگی از سه اقلیم لیبی- و نیز معرفی کابینه مستقل و تشکیل کمیته مستقل برای تدوین قانون اساسی جدید تصریح می کند.

بازگشت به مذاکرات بر اساس طرح صالح که با برخی اصلاحات همراه باشد و نیز بازگشت به راه حل سیاسی طی روزها و هفته های آینده را بعید نمی دانیم.

واکنش کشورهای حامی ژنرال حفتر به این دستاورد بزرگ در غرب لیبی و به ویژه سیطره بر پایگاه الوطیه، ماهیت تحرکات بعدی- مسالمت آمیز یا نظامی- را معین خواهد کرد و موضوع قابل توجه، سکوت این کشورها تا این لحظه است.

اردوغان در این ماراتن برنده شد و دولت الوفاق و حامیان آن این پیروزی شان را جشن می گیرند ولی، آیا این مدت جشن شان طول می کشید و تا ورود نیروهای شان به ترهونه، سرت و بنی الولید ادامه می یابد؟

پاسخ قطعی به این سوال نداریم، غافلگیری ها پیش بینی شده هستند و السراج از پیروزی کامل سخن نگفته و بلکه از پیروزی در یک نبرد مهم سخن گفته است.

bestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا