قلعه نویی و از دست دادن رویای عظیم - جعبه مهر

به گزارش ، در حالی که فوتبال کشورمان به علت شیوع ویروس کرونا در تعطیلی به سر می برد، اما در روز های اخیر بحث جدایی امیر قلعه نویی از تیم سپاهان در انتها فصل حواشی به وجود آورده است و تعلل مسئولان سپاهان در تمدید قرارداد این مربی باعث شده که این موضوع قوت بگیرد.

امیر قلعه نویی سرمربی تیم فوتبال سپاهان مدتی پیش در شرایطی که در یک قدمی راهنمایی تیم ملی قرار داشت در نهایت در این تیم ماندگار شد تا به هدف عظیم خود دست یابد، اما شرایط به گونه ای دیگر رقم خورده است. به هر حال قلعه نویی پس از گذراندن یک دوره ناپیروز به سپاهان برگشت. البته بازگشت به سپاهان برای قلعه نویی و این تیم یک اتفاق ویژه بود. سپاهان نیز مثل سرمربی جدید خود در دوره رکود به سر می برد و از یکه تازی اش در فوتبال ایران مدت زیادی می گذشت. پیوند دوباره ژنرال و طلایی پوشان، طرفداران اصفهانی را بار دیگر به طلوع فوتبال در خطه زاینده رود امیدوار کرد. فصل اول حضور قلعه نویی در سپاهان را باید مقدمه ای برای لیگ نوزدهم بنامیم. قلعه نویی به خوبی می دانست برای رسیدن به اهدافی که در سر داشت، به برنامه ای بلند مدت احتیاج دارد. او دریافته بود که فوتبال ایران دیگر آن فوتبالی نیست که با توسل به چند ستاره، آقایی کرد.

البته طبق معمول، قلعه نویی پروژه کهکشانی سازی خود را در سپاهان پیاده کرد. ستاره های گرانقیمت و البته کارآمد از سپاهان قلعه نویی در لیگ هجدهم یک تیم خطرناک و قابل احترام ساخت. این تیم آن گونه که پیش بینی می شد و آن گونه که قلعه نویی نیز می دانست، لیگ هجدهم را بدون جام به انتها رساند، اما همه می دانستند، سپاهان 99-98 با وجود کمترین تغییرات، حرف های بیشتری برای گفتن خواهد داشت.

با به کارگیری سیاست ثبات که اتفاقی معمول در باشگاه سپاهان برخلاف بیشتر باشگاه های ایرانی است، تیم تحت راهنمایی قلعه نویی با اسکلت مستحکم فصل گذشته، پای به مسابقات گذاشت. حفظ ستاره هایی همانند پیغام احتیاجمند،کی روش استنلی و بازیکنان دیگر هدیه مدیریت به قلعه نویی بود و اکنون زمان آن رسیده بود که سرمربی پر افتخار سپاهان، آن چه در چنته دارد را رو نموده و بار دیگر خود و سپاهان را به شماره یک فوتبال ایران تبدیل کند. یک آغاز رویایی کافی بود تا همه از محقق شدن رویای قلعه نویی سخن بگویند.

مهمتر از آغاز رویایی سپاهان، شرایط عجیب پرسپولیس بود. مدافع عنوان قهرمانی لیگ برتر که قهرمان شدن برایش دیگر عادی شده بود، در دوران پسا برانکو به سر می برد و برای خروج از این دوران، به زمان احتیاج داشت. سپاهان از این زمان به خوبی به نفع خود استفاده کرد و جای خود را در صدر جدول مستحکم ساخت. شاید هیچ کس فکرش را نمی کرد که پس از اتفاقات بسیاری که در باشگاه پرسپولیس رخ داد، این تیم بتواند به پا خواسته و نتایجی را رقم بزند که به یک باره سر از صدر جدول در آورد؛ آن هم با اختلاف امتیازی بسیار فاحش!

در همین مقطع بود که بحث حضور قلعه نویی در تیم ملی مطرح شد. پس از اینکه ویلموتس نتوانست از میراث کی روش به خوبی بهره ببرد، فدراسیون فوتبال به همکاری خود با او پایان بخشید. انتخاب سرمربی تیم ملی به بحث روز ورزش کشور تبدیل شد و پس از حدس های بسیار، سرمربی داخلی به عنوان اولویت فدراسیون فوتبال اعلام شد. با توجه به موجودیت فعلی فوتبال ایران، گزینه های زیادی روی میز فدراسیون نبود. علی دایی و امیر قلعه نویی تنها گزینه های معقولی بودند که برای نشستن روی نیمکت تیم ملی شانس داشتند. علی دایی بنا به دلایلی از بین گزینه ها حذف شد و تیم ملی ماند و قلعه نویی. همه ژنرال را سرمربی تیم ملی می دانستند و حتی خود این مربی نیز در محافل خصوصی از دغدغه هایش برای ماموریت خطیر پیش رو صحبت به میان آورده بود.

به هر حال اینجا بود که باشگاه سپاهان وارد عمل شد. این باشگاه با قاطعیت اعلام نمود که اجازه حضور امیر قلعه نویی را در تیم ملی نمی دهد. قلعه نویی که به نوعی در یک 2 راهی قرار گرفته بود، با توجه به جو به وجود آمده از سوی باشگاه سپاهان، ترجیح داد برخلاف جهت آب شنا نکند و تصمیمی را بگیرد که بی خطرتر است.او برای اتخاذ تصمیم فوق دلایلی بسیاری داشت که در خلوت شخصی اش، خود را قانع به رد پیشنهاد تیم ملی کند. قلعه نویی یک فصل و نیم برای ساختن سپاهان فعلی کوشش نموده بود و اکنون تیمی را در اختیار داشت که از هر نظر آماده کسب افتخار بود. پشت کردن به این تیم، مساوی بود با پشت کردن به یک سال و نیم کوشش و آرزو هایی که پتانسیل محقق شدن را داشتند. به این ترتیب پروژه تیم ملی برای قلعه نویی به انتها رسید و او به کار خود در سپاهان ادامه داد.

این در حالی بود که سپاهان از هفته 11 به بعد دیگر آن سپاهانی نبود که ترس به جان حریفان می انداخت. سپاهان قلعه نویی به قدری از خودِ واقعی اش دور شده بود که در 11 هفته انتهای پیش از تعطیلی مسابقات تنها پیروز به کسب 3 برد شد! این در حالی بود که این تیم تا پیش از آن، 60 درصد بازی های خود را برده بود و 40 درصد باقی مانده نیز نتیجه مساوی به همراه داشتند. زردپوشان اصفهانی ، اما در این 11 بازی، 6 مساوی و 2 باخت متحمل شدند، این یعنی از دست دادن 18 امتیاز از 33 امتیازی که می شد کسب کرد. این مقطع همزمان با اوج گیری دوباره پرسپولیس بود. پرسپولیس به خوبی از فرصت به دست آمده استفاده و صدرنشینی خود را تثبیت کرد.

همچنین اتفاقات بازی پرسپولیس و سپاهان باعث شد که اعضای هیئت مدیره سپاهان قلعه نویی را مقصر اصلی حواشی اتفاق افتاده بدانند و صندلی قلعه نویی در این تیم اصفهانی متزلزل گردد. البته مسئولان سپاهان اعلام نمودند که از قلعه نویی حمایت می نمایند و تکلیف این مربی در انتها فصل تعیین می گردد.

به هر حال لیگ برتر فوتبال در اوایل اسفند نیمه کاره رها شد و تعیین نیست که ادامه خواهد یافت یا خیر؟ موضوع تعیین شده این است که با شرایط فعلی (فاصله 10 امتیازی تیم اول از تیم دوم) قهرمان شدن سپاهان کار بسیار سختی بوده و تقریبا به غیرممکن تبدیل شده است. مگر اینکه شاهد رخ دادن اتفاقات دور از ذهن باشیم که البته صحبت از این اتفاقات به همان اندازه غیر واقعی به نظر می رسد که بخواهیم از آغاز دوباره بازی های لیگ نوزدهم در هفته های آینده صحبت کنیم. بدین ترتیب قلعه نویی تیم ملی و قهرمانی با سپاهان در لیگ نوزدهم را از دست داد! این یک تراژدی عظیم برای پرافتخارترین مربی لیگ برتر به شمار می رود. پروژه اوج گیری دوباره امیر با اختلال روبرو شده و اکنون یک سئوال عظیم وجود دارد که آیا او در چنین شرایطی سال آینده را نیز در سپاهان خواهد ماند یا خیر؟

مجله سرگرمی: مجله سرگرمی و گردشگری