معرفی بابونه کبیر ، بابونه گاوی و خواص درمانی آن - جعبه مهر

نویسنده: صمصام صانعی

نام علمی:

Chrysanthemum parthenium (L.) Bernth.، نام فرانسه Matricaire commune و نام انگلیسی آن Feverfew می باشد. نام های دیگر آن به فارسی، عربی و در کتب طب سنتی، بابونه کبیر، بابونه گاوی، اُقحُوان، اُقحُوان کبیر، کرکاش و کرکیش نامیده شده است.

تیره گیاه:

کاسنی Compositae

نوع گیاه:

بوته

مشخصات ظاهری:

گیاهی است چند ساله، پرشاخه و پربرگ با ساقه ای به ارتفاع حدود 60 سانتی متر و برگ های آن سبز روشن، متناوب و منقسم به قطعات برگچه مانند و دندانه دار می باشند. گلهایش به صورت گروهی در یک طبقِ مجتمع که اطراف و دور طبق را گل های سفید و قسمت وسط آن را به شکل دایره ای، گلهای زرد طلایی تشکیل داده است. در ضمنً تمام قسمت های گیاه معطر می باشد.

طبیعت:

طبق نظر حکمای طب سنتی طبیعت آن بسیار گرم و خشک است.

رویش جغرافیایی:

در اغلب کشورها خصوصاً کشورهای آسیایی و اروپایی انتشار دارد. در ایران هم بیشتر در نواحی استان های شمالی، آذربایجان، تبریز و همدان به طور خودرو می روید.

ترکیبات شیمیایی و مواد موجود در آن:

اسانس بسیار قوی شامل نوعی الکل به نام بورنئول یا کامفول، انواع ترپن ها و سایر مواد در آن تشخیص داده شده است.

بیشتر بخوانید:خواص دارویی گیاه بابونه

بخش مورد استفاده:

گل و برگ

نحوه مصرف:

معمولاً گل و برگ را به صورت دم کرده یا جوشانده استفاده می کنند.

خواص درمانی:

آرام بخش و ضد سردردهای میگرنی، خردکننده سنگ مثانه و تحلیل برنده ورم رکتوم، مقوی معده و ضد تشنج، تب بر و ضد اسپاسم، بازکننده قاعدگی و ضدعفونی کننده، باز کننده گرفتگی ها و انسداد مجاری کبد و دهانه عروق، ضد کرم و رقیق کننده خون غلیظ در مثانه، تسکین دهنده سردرد و خواب آور، پاک کننده رحم و برطرف کننده ناراحتی های زنانه، کاهنده فشار خون و ضد هیستری می باشد.

منبع مقاله :

صانعی، صمصام؛ (1395)، طبّ الصمصام -آشنایی با بیش از 400 نوع از گیاهان دارویی- (جلد دوم)، تهران: انتشارات حافظ نوین، چاپ اول.

منبع: راسخون