چرچیل و دیپلماسی سر میز غذا - جعبه مهر

وینستون چرچیل معتقد بود که با خوردن غذای خوب می توان به توافق های خوب دست یافت

به نظر می رسد شام سه وعده ای بوریس جانسون با اورسولا فون درلاین، رئیس کمیسیون اتحادیه اروپا در بروکسل می تواند یک شام آخر تاریخی باشد؛ یک لحظه سرنوشت ساز که در آن معین می گردد توافق تجاری برگزیت در کار نیست.

این دو نفر شام را با صرف سوپ کدو تنبل و گوش ماهی شروع کردند. سپس ماهی بخارپز و پوره سیب زمینی خوردند و به عنوان دسر نیز پاولووا با میوه های عجیب و غریب برای پودینگ میل کردند.

در اینکه هم غذای اصلی و هم پیش ِ غذا دریایی بود، کنایه ای وجود دارد؛ طرفین نتوانسته اند خواسته های یکدیگر را در خصوص حقوق ماهیگیری هضم نمایند. اما آن ها هیچ جایی برای مصالحه باقی نگذاشته اند. هر دو طرف درباره احتمال توافق بدبین به نظر می رسند.

وینستون چرچیل که مبدع اصطلاح دیپلماسی سر میز غذا است، معتقد بود که می توان با خوردن غذای خوب به توافق های خوب دست یافت. اما میز غذا همواره به حصول توافق منجر نشده است. در اینجا به بعضی از میز های غذا که فرایند تاریخ سیاسی را تغییر دادند، نگاهی می اندازیم:

معامله میز شام همیلتون

در ژوئن سال 1790، توماس جفرسون و الکساندر همیلتون در یکی از خیابان های نیویورک که آن موقع موقتا پایتخت آمریکا بود، با هم برخورد کردند و قرار یک دورهمی شام گذاشتند. پس از آن جفرسون، جیمز مدیسون را که سعی در جابه جایی پایتخت به جنوب رودخانه پوتوماک را داشت، دعوت کرد.

آن ضیافت کوچک شام منجر به یک مصالحه تاریخی شد: دولت فدرال بدهی های ایالت ها (همان طور که همیلتون می خواست) را بر عهده گرفت و واشنگتن دی سی (همانطور که مدیسون می خواست) پایتخت آمریکا شد. این صحنه در تئاتر موزیکال همیلتون با آهنگ اتاقی که در آن رخ داد تصویرپردازی شده است.

آخرین وعده غذایی فرانتس فردیناند

ضیافت شام آرک دوک فرانتس فردیناند در هتلی در خارج از سارایوو در تاریخ 27 ژوئن 1914 احتمالا مهمترین شام قرن بیستم است. فردیناند از شایعات درباره کوشش برای ترورش خبردارشده و اعلام نموده بود که می خواهد از بازدید از سارایوو صرف نظر کند و در عوض به وین برود. اما در طی آن شام مفصل متقاعد شد که ملاقات از شهر احتمالا ارزشش را دارد.

استروان استیونسون، نویسنده کتاب وعده غذایی تاریخ: ده وعده غذایی که دنیا را تغییر داد، می نویسد: می توان ادعا کرد که 9 نوع غذای مختلف و گران قیمت احتمالا به تضعیف عزم فردیناند و تغییر نظر او منجر شده باشد. روز بعد، ترور شاهزاده جرقه حوادثی شد که به جنگ دنیای اول انجامید.

الحاق خاک بر روی میز شام

ضیافت شام آدولف هیتلر در فوریه 1938 با کرت فون شوشنیگ، صدراعظم اتریش، مناسبتی برای تبادل آرا نبود. هیتلر خواهان آن بود که فون شووشنیگ حاکمیت کشورش را به نازی ها تقدیم کند.

پس از صرف غذا در محل اقامت هیتلر در برگهاف، صدراعظم اتریش مجبور به امضای توافقنامه شد، اما پیشوا نیز امتیازی داد. تصور می گردد به رغم اینکه دیکتاتور آلمان خود گیاهخوار بود و عملا جز رشته و عصاره سبزیجات چیز دیگری نمی خورد، شخصا از وجود سوسیس خوک و ترشی کلم برای فون شوشنگیگ بر سر میز شام اطمینان حاصل نموده باشد.

دیپلماسی چاپ استیک نیکسون در چین

در فوریه 1972 ریچارد نیکسون، رئیس جمهور آمریکا و ژو اینلای، نخست وزیر چین پیروز به انعقاد توافقنامه ای در پکن شدند که فصل جدیدی را در روابط ایالات متحده و چین می گگردد. این اتفاق طی ضیافتی که به طور مستقیم از تلویزیون آمریکا پخش شد، رخ داد. در این جشن، غذای نیکسون کوفته، باله کوسه و برش های گوشت اردک بود.

این حادثه که دیپلماسی چاپ استیک لقب گرفت، به کاهش تنش بین دو ابرقدرت یاری کرد. کمپانی استیون اسپیلبرگ، اینک در حال ساخت فیلمی با عنوان ضیافت عظیم در خصوص آن واقعه است.

بلر، براون و پیمان گرانیتا

جلسه شام مه 1994 بین تونی بلر و گوردون براون در رستوران گرانیتا اکنون بخشی از افسانه های سیاسی انگلیس است. در یک رستوران شیک در ایسلینگتون بود که گفته می گردد یک توافق مرامی بین این دو سیاستمدار منعقد شد:

بلر اول رهبر می شد و بعد زمام کار را به براون می سپرد. بلر همواره وجود این توافق را انکار نموده است، اما براون در سال 2010 اعتراف کرد که توافقی بین آن ها وجود داشته است. البته براون مدعی است که این اتفاق در روز های منتهی به جلسه آن ها در گرانیتا اتفاق افتاده است.

این وعده غذایی هنوز بخشی از افسانه های جناح نوگرای حزب کارگر است و حتی در فیلم تلویزیونی معامله (The Deal) با بازی مایکل شین در نقش بلر و دیوید موریسی در نقش براون صحنه پردازی شده است.

اد ملیبند با یک ساندویچ بیکن دست و پنجه نرم می نماید

اد ملیبند حق دارد که هنوز درباره آن روز سرنوشت ساز در ماه مه 2014 که در یک کافه در نیوکاونتن گاردن، ساندویچ بیکن سفارش داد، شاکی باشد.

رهبر وقت حزب کارگر که مشغول مبارزات انتخاباتی در انتخابات محلی بود، به وضوح در گاز زدن به آن ساندویچ چرب و کلفت دچار زحمت شده بود. عکاسان علاقه زیادی به آن صحنه نشان دادند. مشاوران میلیبند که متوجه شدند آن صحنه می تواند خبرساز گردد، ساندویچ را از دست رئیس خود قاپیدند، اما دیگر دیر شده بود.

تصاویر آن ساندویچ بیکن بیش از یک سال در همه جا بود و روز قبل از انتخابات سراسری سال 2015 با تمسخر در صفحه اول روزنامه سان نهاده شد. این مسئله یک لحظه مشخص نماینده در زندگی سیاسی میلیبند شد. آیا این لحظه مشخص نماینده بود؟ میلیبند بعدا گفت:

قبول ندارم که آن حادثه دلیل شکست ما در انتخابات بود.، اما او می پذیرد که آن روز مایه حسرت و پشیمانی است. این موضوع بخشی از ادبیات سیاسی شد که اد ملیبند نمی تواند با مردم عادی ارتباط برقرار کند، زیرا قدر نیست یک ساندویچ بیکن را به درستی بخورد!

منبع: ایندیپندنت

دور زمین: دور زمین | سفر به دور زمین هیچوقت اینقدر آسون نبوده! تور ارزان، تور لحظه آخری، اروپا، تور تایلند، تور مالزی، تور دبی، تور ترکیه